Έμαθα τόσα σκάβοντας τη γη   Είδα δέντρα να μεγαλώνουν. Που δεν πρόκειται να πεθάνουν στα χρόνια που ζει ένας άνθρωπος Δεν πεθαίνουν ποτέ σαν το βράχο, σαν το…

                Το τέλος του κόσμου              [La fi del món]                                       Το τέλος του κόσμου θα ξεκινήσει ένα καλοκαίρι μόλις φτάσουνε…

ΤΕΡΜΑ   Τώρα που η αγάπη μας παρασύρθηκε σ’ ένα ήσυχο τέλος, αφήνοντας τον πόνο του κενού που ακολουθεί πάντα, όταν φεύγ’ η ομορφιά. τώρα που εσύ κι εγώ, που…

Η τελειότητα, αρμονία του μέσα και του έξω     Ήθελα να μετρήσω τον κόσμο, με χέρια ανοιχτά, Όμως μπορεί το όνειρο ν' αποτελεί το μέτρο των πάντων; Το όνειρο,…

Απόγευμα Ο ήλιος με παρατάει νωρίτερα τώρα Μα εγώ Θέλω τόσο να ζήσω, χωρίς δικαιολογία ή εντολή Α! Μεσημέρι... Το καλωσόρισμα, κι εμείς όρθιοι υπό την πίεση του βάρους των…

   Φόρος τιμής στην Ροζάριο Καστελλάνος[1]   Η Ροζάριο δεν έζησε αρκετά στην ψηφιακή εποχή μας και ασφαλώς δεν είδε ούτε ονειρεύτηκε οθόνες σε κάθε χέρι[2], ούτε πλημμύρες[3] στα κεφάλια…

 Καμιά φορά   Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας μελοδραματικός για να πω: Σας αγαπώ με τρέλα. Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας ανόητος για να ουρλιάξω: Σας αγαπώ τόσο!…

                                 Πρώτα πρώτα να ζωγραφίσεις ένα κλουβί με μία πόρτα ανοιχτή, ύστερα ζωγράφισε κάτι κομψό,…

Όταν τα μαλλιά μου ήταν κομμένα ίσια με αφέλειες στο μέτωπο Έπαιζα γύρω από τη μπροστινή εξώπορτα, μαδώντας λουλούδια. Ήρθες με ξυλοπόδαρα μπαμπού, παριστάνοντας το άλογο, Περπάτησες ολόγυρά μου, παίζοντας…

Περνούν οι μέρες Κάτω απ’ το γεφύρι  Μιραμπώ κυλάει ο Σηκουάνας Και οι αγάπες μας Πρέπει αυτό να μου θυμίζει Η χαρά ακολουθεί πάντοτε τη λύπη   Έρχεται η νύχτα…

                                        Η σκέψη σου κι εσύ θάλασσά μας των Σαργάσσων, Το…