ΤΕΡΜΑ   Τώρα που η αγάπη μας παρασύρθηκε σ’ ένα ήσυχο τέλος, αφήνοντας τον πόνο του κενού που ακολουθεί πάντα, όταν φεύγ’ η ομορφιά. τώρα που εσύ κι εγώ, που…

Η τελειότητα, αρμονία του μέσα και του έξω     Ήθελα να μετρήσω τον κόσμο, με χέρια ανοιχτά, Όμως μπορεί το όνειρο ν' αποτελεί το μέτρο των πάντων; Το όνειρο,…

Απόγευμα Ο ήλιος με παρατάει νωρίτερα τώρα Μα εγώ Θέλω τόσο να ζήσω, χωρίς δικαιολογία ή εντολή Α! Μεσημέρι... Το καλωσόρισμα, κι εμείς όρθιοι υπό την πίεση του βάρους των…

   Φόρος τιμής στην Ροζάριο Καστελλάνος[1]   Η Ροζάριο δεν έζησε αρκετά στην ψηφιακή εποχή μας και ασφαλώς δεν είδε ούτε ονειρεύτηκε οθόνες σε κάθε χέρι[2], ούτε πλημμύρες[3] στα κεφάλια…

 Καμιά φορά   Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας μελοδραματικός για να πω: Σας αγαπώ με τρέλα. Καμιά φορά θέλω να ’μαι ένας ανόητος για να ουρλιάξω: Σας αγαπώ τόσο!…

                                 Πρώτα πρώτα να ζωγραφίσεις ένα κλουβί με μία πόρτα ανοιχτή, ύστερα ζωγράφισε κάτι κομψό,…

Όταν τα μαλλιά μου ήταν κομμένα ίσια με αφέλειες στο μέτωπο Έπαιζα γύρω από τη μπροστινή εξώπορτα, μαδώντας λουλούδια. Ήρθες με ξυλοπόδαρα μπαμπού, παριστάνοντας το άλογο, Περπάτησες ολόγυρά μου, παίζοντας…

Περνούν οι μέρες Κάτω απ’ το γεφύρι  Μιραμπώ κυλάει ο Σηκουάνας Και οι αγάπες μας Πρέπει αυτό να μου θυμίζει Η χαρά ακολουθεί πάντοτε τη λύπη   Έρχεται η νύχτα…

                                        Η σκέψη σου κι εσύ θάλασσά μας των Σαργάσσων, Το…

AΫΠΝΙΑ   Τι ώρα είναι; Σκοτάδι. Μάλλον τρεις. Πάλι δεν πρόκειται να κλείσω μάτι. Ο βοσκός σαλαγάει την ανατολή Αργά αργά παγώνει στο παράθυρο Που βλέπει στην αυλή.   Κι…

         Χρειαζόμαστε διαμερίσματα όπως ο Βασιλιάς Τουτ χρειαζότανε μια βάρκα. Ένας σκλάβος μπορούσε να τον οδηγήσει λάμνοντας στον ουρανό από την κρύπτη του στην Αίγυπτο γεμάτη λάφυρα. Ζήσαμε ήσυχα ανάμεσα…

                                    Ι Τα στενά δρομάκια χάνονται μέσα στην πλατειά δημοσιά στο Σοάν, Σκουρόχρωμα βόδια, άσπρα άλογα           Τραβούν βαριεστημένα τις εφτά άμαξες με τους λακέδες, Οι άμαξες ξύλινες και αρωματισμένες,…