Για την Αλίκη Παιδί με τ’ ασυννέφιαστο το μέτωπο, τ’ αγνό Και με τα μάτια που απορούν και ονειροπολούνε Ξέρεις, κι αν φύγει ο καιρός, γοργός σαν τον καπνό…
ΔΙΑΠΛΟΥΣ Χάνοντας το νησί Κλαίω τον κόσμο πριν από εμένα τον άδικο κόσμο, που εσύ θα αποτελειώσεις. Θα αναμένουμε μόνοι μια χαραμάδα ρημάζοντας τη ζωή που μας παρασέρνει…
Παλατινή Ανθολογία V, 308 E, συ, κοκέτα μου, περίμενέ με! Ποιο είναι τ’ όμορφο τ’ ονοματάκι σου; Πού θα μπορέσω να σε δω; Ό, τι κι αν θέλεις, θα…
Απ. 53 Ο Έρωτας, που μόλις είδε τα ψαρά τα γένια μου, με των χρυσόλαμπων φτερών του τ’ ανεμίσματα με προσπερνά και φτερουγίζει μακριά μου. Απ. 27 ε, παιδί,…
Ένα ένα τα άκρα σου σε προδίδουν Η ξύλινη καρέκλα σου Ο δίσκος που στρίβεις τα τσιγάρα σου Το δοχείο νυκτός σου Το ξεφύλλισμα της ξεθωριασμένης σου Βίβλου Και μια…
Είσαι σαν το γάλα στο νερό Δεν ξεχωρίζω ποιο το πρώτο ποιο το δεύτερο, ποιος ο αφέντης και ποιος ο δούλος, τι είναι μικρό και τι μεγάλο. Ω Κύριε,…
Στ. 57-106 (σχ. 3). Παιδιά μου, η Αθηνά στη Θήβα κάποτε μια νύμφη πιότερο απ’ τις συντρόφισσές της αγαπούσε, του Τειρεσία τη μητέρα, και δε συνέβαινε ποτέ…
Η νεαρή Ερινύα Τα μακριά μαλλιά μου κρέμονται στον αέρα σαν κλαδιά φιδωτά και τα σπλάχνα μου φλέγονται. Το πρόσωπό μου ζωντανό από δόξα και οργή, Οι ικέτες τρομοκρατημένοι…
Κάποιοι άντρες ποτέ δεν το σκέφτονται. 'Εσύ όμως το σκέφτηκες. Ερχόσουν σε μένα και μου έλεγες πως παραλίγο να μου αγοράσεις λουλούδια, αλλά κάτι είχε πάει στραβά. Το μαγαζί είχε…
Ο Όσκαρ Ουάιλντ στο Παρίσι [Óscar Wilde en París] Αν σκοπεύετε να ταράξετε τούτο το αστραφτερό όνειρο, τότε γεμίστε το πιο φίνο σας μεταξένιο μαντήλι με…
Σ 22-35 (σχ. 1) Έτσι μίλησε (ο Αντίλοχος), κι εκείνον μαύρο σύννεφο πόνου αβάσταχτου τον σκέπασε. Και με τα δυο του χέρια παίρνοντας σκόνη μαύρη από καπνιά2…
Καμιά επιθυμία να ανοίξω το στόμα μου, γιατί να τραγουδήσω; Εμένα, που η ζωή με έχει μισήσει το ίδιο μού κάνει να τραγουδήσω ή να μην. Γιατί να μιλήσω για…
