ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ: Δυο ποιήματα για την αδικοχαμένη κόρη του, Léopoldine – Μτφρ: Φάνης Κωστόπουλος
ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ Ετούτη…
ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ Ετούτη…
Δώρο γενεθλίων Τι είναι αυτό, πίσω απ’ το πέπλο, ειν’ όμορφο, ειν’ άσχημο; Τρεμολάμπει, στήθος έχει, έχει όρια; Μοναδικό είναι, είμαι σίγουρη, σίγουρη είμαι ότι είναι ακριβώς…
Στ. 321‒368 (σχ. 2) […] Γιατί είναι οικτρό πόλη τόσο πανάρχαια να στείλετε στον ΄Αδη ‒ λεία από δόρυ σκλαβωμένη ‒ με στάχτης κουρνιαχτό, από…
ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ Στον Krishna Murari φορά το βάρος των αιώνων -- -- αιώνων των γυναικών. από τα απομεινάρια του χρόνου διεκδικεί ένα άδυτο για να…
Τ’ ΑΣΦΟΔΙΛΙΑ Καθώς το σύννεφο μονάχος περπατούσα, Που επάνω από κοιλάδες και λόφους πετά, Κι είδα τότε ─ θαυμάζοντας όλο κοιτούσα ─ Χιλιάδες ασφοδίλια, όμορφα, χρυσά. Δίπλα στη λίμνη,…
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Πάνω στον μαύρο λόφο υπάρχει η αυγή κι οι γάτες λαγοκοιμούνται πάνω στις στέγες. Ένα αγόρι έπεσε απόψε απ’ τη στέγη κι έσπασε τη μέση του. Ένας αέρας…
[…] Ω συ, γιε της Λητώς, εσύ που στης εφτάχορδης κιθάρας τον ήχο τραγουδάς, καθώς εκείνη αντιλαλεί μέσ’ απ’ το άψυχο το καύκαλο2 του ζώου των…
101D O ΄Ερωτας και πάλι ο γλυκός, καταπώς θέλει η Κύπριδα, αποσταλάζει μέσα μου και μου ζεσταίνει την καρδιά. 36D Δεν είναι η Αφροδίτη, είναι ο τρελαμένος ΄Ερωτας…
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ Πατέρα μου! Πατέρα! Πού πηγαίνεις τώρα; Ω μη βαδίζεις γρήγορα, σ’ εκλιπαρώ. Μίλα, πατέρα, στο μικρό σου το αγόρι, Μίλα μου, αλλιώς θα κινδυνεύσω…
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΙΑΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ Η κατασκευή μιας καρέκλας είναι το πιο φυσικό και εύκολο πράγμα Μπορείς να περιμένεις το φθινόπωρο να πέσουν όλα τα φύλλα ή μπορείς να…
Ύπνος μες στο δάσος Ένιωσα πως η γη με θυμήθηκε, Με δέχτηκε ξανά τόσο τρυφερά, Τακτοποιώντας τα σκοτεινά της ρούχα, τις τσέπες της που ‘ναι γεμάτες βρύα και…
Του φθινοπώρου οι συχνοί, οι ασταμάτητοι λυγμοί καθώς ξεσπούνε με μιαν ανία αβάσταχτη την τρυφερή μου την καρδιά έρχονται και χτυπούνε. Κι όταν ο χρόνος ο πικρός μέσα στη θλίψη…