Τ. Σ. ΕΛΙΟΤ, ΓΕΡΟΝΤΙΟΝ (1920) Μτφρ.: Παυλίνα Παμπούδη. (απόσπασμα / προδημοσίευση)
ΓΕΡΟΝΤΙΟΝ (1920) Δεν έχεις ούτε νιότη ούτε γήρας μα και τα δυο, σαν όνειρο σε ύπνο μετά το δείπνο. (………………..) Άτονα πηγαινέλα Υφαίνουν τον αέρα. Φαντάσματα…
ΓΕΡΟΝΤΙΟΝ (1920) Δεν έχεις ούτε νιότη ούτε γήρας μα και τα δυο, σαν όνειρο σε ύπνο μετά το δείπνο. (………………..) Άτονα πηγαινέλα Υφαίνουν τον αέρα. Φαντάσματα…
«Δεν υπάρχει ευτυχία και δυστυχία…
Μπαμπά, είδες τα γυμνά δέντρα; Δεν έχουν σπίτι τα πουλιά; Πού θα κοιμηθούν; Πού θα κοιμηθούν απόψε; Μπαμπά, κοίτα, ούτε ένα φύλλο Μπαμπά, είδες τα γυμνά δέντρα; Δεν έχουν σπίτι…
Δέσποινα, τρεις λευκές λεοπαρδάλεις κάθισαν κάτω από μιαν άρκευθο Καθώς η μέρα δρόσιζε, έχοντας πια χορτάσει Από τα πόδια το συκώτι μου και την καρδιά κι ό,τι περιεχόταν Στον κούφιο…
Μοιάζει να είναι το μότο της εποχής, αυτή είναι η ατμόσφαιρα. Το τυπώσαμε και σε μπλουζάκι. Σοβαρολογώ. Delete the dream. Στις διακοπές μου αυτό το καλοκαίρι το είδα φορεμένο από…
Nάκμπα Υπάρχει ένα κλειδί Αλλά όχι πόρτα Ποιος έχει ακούσει κάτι τέτοιο; Είναι κάποιο αίνιγμα; Υπάρχει ένα κλειδί Αλλά όχι πόρτα Είναι φτιαγμένο από σίδερο Αλλά δεν ανοίγει τίποτε…
Poética - Ποιητική Η αλήθεια θέλει κότσια. Ο στίχος μου, Μπορεί όμοιος με άχυρο, αβρός Σε πολυτελείς αίθουσες με ποικίλα αρώματα και φώτα πλούσια, να βαδίσει, ριγώντας…
Δύο ετυμηγορίες Βλέπω ένα χαμόγελο κατεβασμένο από το λευκό του πρόσωπο κάτω από το τείχος. Ο προάγγελος του θανάτου ο Άγνωστος έχει σκύψει το κεφάλι του πιο κάτω…
ΕΡΜΗ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ Ερμή Έρωτά μου και αναίσχυντε Τιτάνα μου Κύριε των αναζωογονητικών ενεργειών Άρχοντα του αρπακτικού μέσα στον άνθρωπο Γείρε με και άνοιξε Γύμνωσε και όρμα Τράνταξέ με…
Poema das folhas secas de plátano - Ποίημα των ξερών πλατανόφυλλων Πέφτουν τα πλατανόφυλλα και ρίχνονται στην περιπέτεια του διαστήματος - και το βλέμμα ενός φτωχού πλάσματος συγκινημένο τα…
Κάθε πρωτομηνιά γύρω στις έξι το απόγευμα, η γηραιά κυρία ερχόταν με την ποδιά της, τσόχινες παντόφλες, μαντίλα και ζακέτα, μέσα στην παμπ, στεκόταν στο μπαρ, ρωτώντας με αν είχα…
Μακαρίζω την τύχη σου, τζίτζικα, που δροσιά λιγοστή μόλις πίνεις απ’ των δένδρων τα φύλλα, τραγουδάς βασιλιάς σαν να ήσουν. Και είν’ όλα εκείνα δικά σου όσα βλέπεις σε αγρούς…