ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ Σχεδιάζεις ένα κίτρινο κύκλο στην άσπρη σελίδα και ο ήλιος επικάθεται πάνω στα χέρια σου. Και δίπλα είναι η σκιά. Και τα χέρια σου αλλάζουν…
Στις εγγονές μου που επισκέφθηκαν το Μουσείο Ολοκαυτώματος την ημέρα της ταφής του Γιτζάκ Ράμπιν Τώρα γνωρίζετε το χειρότερο που εμείς οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουμε για εμάς τους ίδιους, και…
Ecce homo Είμαι κι εγώ άνθρωπος· έχω κι εγώ ψυχή, είναι αλήθεια, όσο για επτά ζωές. Ψυχή έχει και ο ραγισμένος τοίχος του σπιτιού, και η μαγνόλια μπροστά στο παράθυρό…
Προμηθέας Τ’ όνειρο της λευτεριάς έγινε η αλυσίδα που για πάντα πια με δένει με το τραγούδι μου το πονεμένο. Τους ανθρώπους συμπόνεσα για τη θλίψη την παγερή…
Είμαι κάτοικος της πόλης Χ Είμαι κάτοικος μιας γκρίζας πόλης ενός παραλόγου από μπετόν παράλογό μου, σ’ αγαπώ! Μένω σ’ έναν δρόμο χωρίς όνομα, σ’ ένα σπίτι χωρίς αριθμό…
Βραδιάζει ξανά και ξανά στην ήδη διάσημη σοφίτα μου της οδού Aurel Vlaicu αριθμός εξήντα Στη στέγη πράσινες γάτες και κόκκινες γάτες τσουλούν και πέφτουν θεαματικά όρθιες από τις…
ΜΙΜΝΕΡΜΟΥ * 1D Tι είναι η ζωή, τι είναι η χαρά δίχως την Αφροδίτη τη χρυσή; Κάλλιο να πέθαινα όταν δε θα με νοιάζουν πια του έρωτα το κρυφοσμίξιμο…
Μια αποπνικτική μυρωδιά από την Παράδεισο Έκλεισαν τις πόρτες και κοιμήθηκαν όμως εγώ με πόνο αναρωτιέμαι σε ποια μεριά βρίσκεται τώρα το πάνω χωριό τι ώρα θα ξυπνήσει ο πεθαμένος…
IX Η πόλη κατεστραμμένη Πνιγμένη στη βλάστηση Η πόλη μεταμορφωμένη και σχεδόν αγνώριστη Η απόφαση λίγο πολύ συνειδητή Να απομακρυνθείς από την πόλη Να παρατηρείς μα όχι να…
Αρθούρε! On t’ appela pas Jean! Το 1854 γεννήθηκες βλαστημώντας στη Σαρλβίλ Στρώνοντας έτσι το δρόμο για την αποτρόπαια φονικότητα των Αρδενών. Πώς να μη το σκάσει ο πατέρας σου!…
ΠΑΓΩΝΙΑ Αχ, κανείς δεν ξέρει αυτό που θα’ θελα να μάθω εκτός από τ’ αστέρι της παγωνιάς, που μένει τη νύχτα ακίνητο για λίγο και το πρωί καίγεται και…
Η απόφαση του Οδυσσέα Ο μέγας άνδρας γύρισε την πλάτη στο νησί. Τώρα πια δεν θα πεθάνει στον παράδεισο ούτε θ’ ακούσει ξανά τα λαούτα του παραδείσου πλάι στις ελιές,…
