ΕΙΣΑΙ Ο ΣΠΟΡΟΣ Είσαι ο σπόρος κι εγώ το χώμα σου. Είσαι μέσα μου και βλασταίνεις. Είσαι το αναμενόμενο παιδί. Είμαι η μητέρα σου. Γη, δίνε τη ζεστασιά…
Βροχή Καλοκαιρινή βροχή, και του άνεμου φωνές Χόρευαν στο λιθόστρωτο Και σαν κλωστές γυαλιστερές, πλέκονταν στο ροδαλό ουρανό. Ο κεραυνός χτυπούσε κατακέφαλα Σα να ’πεφτε καρπούζι Και σταγόνες…
115-116 Πολλοί τε πόσιος καὶ βρώσιός εἰσιν ἑταῖροι, ἐν δὲ σπουδαίῳ πρήγματι παυρότεροι. Για το πιοτό και το φαΐ πολλοί οι σύντροφοι είναι, μα για τα σπουδαιότερα στα…
Térézin Σ’ έχω ονειρευτεί τόσο υπερβολικά πολύ έχω τόσο μα τόσο περπατήσει, τόσο μιλήσει, τόσο μα τόσο αγαπήσει τη…
Έκαψε η μηχανή [Arse il motore] Έκαψε η μηχανή στο δρόμο απάνω το άγριο το αίμα της και κατατρόμαξε τα παιδάκια. Τώρα τρέμει χαμηλόφωνα μες στην…
Πρωί στο καμένο σπίτι Στο καμένο σπίτι τρώω πρωινό, καταλαβαίνετε˚ δεν υπάρχει σπίτι, δεν υπάρχει πρωινό , κι όμως εγώ βρίσκομαι ‘δω. Το λιωμένο κουτάλι ξύνει τη λιωμένη…
Όταν κάποιος περήφανος γιος του ανθρώπου επιστρέφει στη γη Που η δόξα δεν τον γνωρίζει, μα τον στηρίζει η καταγωγή Η τέχνη του γλύπτη εξαντλεί την μεγαλοπρέπεια της λύπης Και…
θυμέ͵ θύμ΄͵ ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε͵ †ἀναδευ δυσμενῶν δ΄ ἀλέξεο προσβαλὼν ἐναντίον στέρνον † ἐνδοκοισιν ἐχθρῶν πλησίον κατασταθεὶς ἀσφαλέως· καὶ μήτε νικέων ἀμφάδην ἀγάλλεο͵ μηδὲ νικηθεὶς ἐν οἴκωι καταπεσὼν ὀδύρεο͵ ἀλλὰ…
Γυναίκα νέα σε γέρο άντρα δεν ταιριάζει. Γιατί ’ναι σαν τη βάρκα που μήτε στο πηδάλιο υπακούει μήτε οι άγκυρες τη συγκρατούν· …
Είμαι γεννημένη στις 21, την άνοιξη [Sono nata il ventuno a primavera] Γεννήθηκα στις 21, την άνοιξη όμως δε γνώριζα πώς το να γεννηθώ τρελή, το να σχίζω…
Φίλος των στίχων πάντοτε, μα και οδηγημένος Απ’ τον θεό της ποίησης,…
πῶλε Θρηικίη, τί δή με λοξὸν ὄμμασι βλέπουσα νηλέως φεύγεις, δοκεῖς δέ μ᾽ οὐδὲν εἰδέναι σοφόν; ἴσθι τοι, καλῶς μὲν ἄν τοι τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμι, ἡνίας δ᾽ ἔχων στρέφοιμί σ᾽…
