Bravig Imbs, τρία ποιήματα. Μετάφραση: Βασίλης Πανδής.
Ρετσιτατίβο Ι. φεγγάρι κυκλωμένο στην κυκλωτική τροχιά σου αναρριχήσου το λυκόφως του μακρυσμένου ωκεανού αναδύσου από το τροπικό κύμα ξεπλυμένο από το σύννεφο πέτα το πράσινο δαχτυλίδι σου σε…
Ρετσιτατίβο Ι. φεγγάρι κυκλωμένο στην κυκλωτική τροχιά σου αναρριχήσου το λυκόφως του μακρυσμένου ωκεανού αναδύσου από το τροπικό κύμα ξεπλυμένο από το σύννεφο πέτα το πράσινο δαχτυλίδι σου σε…
Σήμερα Σήμερα χαμηλά πετώ και λέξη δεν λέω. Αφήνω όλα τα βουντού της φιλοδοξίας ν' αποκοιμηθούν. Ο κόσμος συνεχίζει όπως πρέπει, οι μέλισσες του κήπου ζουζουνίζουν σιγανά, τα ψάρια…
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΧΕΔΟΝ ΟΝΕΙΡΑ (1934) ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΒΡΑΔΙΑ Πόσο μ’ αρέσουνε τα βράδια εκείνα, που αισθάνομαι πως η φωνή μου αβέβαιη είναι, σαν του παιδιού και σαν…
Πάνω σ’ ένα όνειρο [Depois dum sonho] Δεν άφησες πίσω σου έρημο μα δέντρα στο σπίτι. Μες στ’ όνειρό μου είσαι ο θάμνος ο γητευτής που καθρεφτίζει για πάντα…
Όταν παίρνω μολύβι και χαρτί να συνάξω τις σκέψεις του μυαλού μου, η εικόνα ενός μαύρου άνδρα εμφανίζεται μπροστά μου. Το αίμα του είναι κόκκινο – To αίμα όλης της ανθρωπότητας.…
Seliger Tod, Johann Ludwig Uhland Gestorben war ich Vor Liebeswonne; Begraben lag ich In ihren Armen; Erwecket ward ich Von ihren Küssen; Den Himmel sah ich In ihren Augen.…
Ο ΓΕΡΟ ΨΑΡΑΣ * Στo γέρμα του ήλιου αραγμένος, ακίνητος, κλειστά τα μάτια, ο γέρο ψαράς άκουγε την μπαλάντα των κυμάτων που έσκαγαν στα βότσαλα. Ταξίδευε και περιπλανιόταν σε σοφράνα…
Η σελήνη δε φλογίζεται αλλά μόνο συ ντύνεται μ’ ασήμι και συ με χρυσό το φως της χαλαλίζει το φως της χαλαλίζει μα συ το χαρίζεις Η σελήνη στον…
Η νύχτα της Γάζας είναι σκοτεινή αν εξαιρέσεις τη λάμψη απ' τις ρουκέτες, ήσυχη αν εξαιρέσεις τον ήχο από τις βόμβες, τρομακτική αν εξαιρέσεις την παρηγορία της προσευχής, μαύρη αν…
Συγγνώμη από όλον τον λαό στον Λίβανο Αφιερωμένο στους 600.000 Παλαιστίνιους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που έζησαν στον Λίβανο από το 1948 ως το 1983. Δεν ήξερα και κανείς δεν…
Τα κλειδιά που δεν ανοίγουν πόρτες είναι εκείνα που τις κλείνουν, και κλειδιά κρεμασμένα σε αλυσίδες δεν έχουν τίποτα παρά μόνο το δράμα του κουδουνίσματος. Μα αυτό το κλειδί που…
Σβήνουν το φως και ο λευκός γλόμπος θαμποφέγγει για μια στιγμή πριν διαλυθεί σαν χάπι σ’ ένα ποτήρι σκοτάδι. Κατόπιν μεταρσιώνονται. Οι τοίχοι του ξενοδοχείου υψώνονται στο σκοτεινό ουρανό. Οι…