Εγώ, η γυναίκα, ρόδο που αναπνέει στου Βασιλιά τον κήπο είμαι το θαύμα. Δεν είναι πουθενά πιο όμορφο πράγμα, και ούτε άστρο σοφό μυστικό λέει πιο βαθύ απ' αυτό –…
Όταν μαζί με τα παιδιά του με ζώων προβιές ντυμένα, Μελανός, αναμαλλιασμένος στην καρδιά της καταιγίδας Ο Κάιν σε φυγή από τον Ιεχωβά τράπηκε, Σκοτεινός άντρας ήρθε καθώς η νύχτα…
Ι. Συνεπώς η προμηθεϊκή σπίθα επιστρέφει Στην αποσυναρμολογημένη πηγή της Στους οπωρώνες του πισσουρανίτη φύτρωσε ο θείος καρπός Το ηδύ άτομο σχασμένο στο εμβρυακό του κέντρο Στην δίδυμη θανατογέννηση…
ΟΧΙ, Η ΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ Όχι, η γη δεν είναι στρογγυλή Αν η γη ήταν στρογγυλή Θα το βλέπαμε Θα το ξέραμε Αν η γη ήταν στρογγυλή Δεν…
V Να ’μαι λοιπόν εδώ, στου δρόμου τα μισά, είκοσι χρόνια έχοντας Είκοσι χρόνια ξοδεμένα σπάταλα, τα χρόνια του Μεσοπολέμου Προσπαθώντας να μάθω τη χρήση των λέξεων, και κάθε…
Σύλβια Πλαθ-Τεντ Χιούζ, μια ιστορία σαν αρχαία τραγωδία. Δύο άνθρωποι που βρέθηκαν μαζί για να ερωτευθούν παθιασμένα, να αγαπηθούν πολύ, για να αλληλοκαταστραφούν. Δυο άνθρωποι που επέλεξαν ο ένας…
Το να βαφτίζεις τα γατιά έχει μια δυσκολία... Δεν είναι επιπόλαιη κι ανάλαφρη ασχολία Καθόλου δεν τρελάθηκα, και δεν το λέω αστεία: Κάθε μια Γάτα ονόματα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΡΙΑ!…
Ο Νυχάρας ήταν μπράβος, ναύτης πάνω σε καϊκι Αγριόγατος βαρβάτος, σκόρπιζε παντού τη φρίκη Απ’ το Γκρέιβσεντ ως την Όξφορντ που ταξίδευε λοστρόμος Ήταν κοσμοξακουσμένος ως «Του Τάμεση ο τρόμος».…
Οι Γουργουρίτσες οι μικρές απόψε βγαίνουν Χαρούμενες δυο δυο, όλες, γιατί Γουργουροφέγγαρο τους φέγγει και πηγαίνουν Στην όμορφη τη Γουργουρογιορτή Οι Γουργουρίτσες ειν ασπρόμαυρα ντυμένες Οι Γουργουρίτσες είναι φίνες και…
όταν εκείνος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, και τους θεούς, εγκατέστησε κείνο το βουνό μπροστά μου, τέλειο μ’ έκανε, μα δεν είχα σώμα: ήμουν, ίσως, μια πνοή λιγότερο αέρινη,…
ΝΑΥΣΙΚΑ ...κι είναι πανώριες όλες όμοια στα κάλλη η κόρη η απάρθενη ξεχώριζε απ᾿ τις βάγιες. ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ -ζ-105 Tαξιδευτές στης θάλασσας το σύθρηνο Κάτω από ουρανό που από…
IV Ο πληγωμένος χειρουργός ασκείται στο νυστέρι Κι επίμονα το άρρωστο το μέρος ανακρίνει Νιώθουμε στου θεραπευτή το ματωμένο χέρι Την αιχμηρή συμπόνια του, που μοναχά εκείνη Του θερμοδιαγράμματος…
