Khedija Gadhoum, ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. Μετάφραση: Σάρα Θηλυκού
Το σύνορο ο θρόμβος αίμα στη φλέβα του ποταμού. Το σύνορο λέει «σταμάτα» στον άνεμο, όμως ο άνεμος άλλη γλώσσα μιλά, και συνεχίζει. Alberto Rios …
Το σύνορο ο θρόμβος αίμα στη φλέβα του ποταμού. Το σύνορο λέει «σταμάτα» στον άνεμο, όμως ο άνεμος άλλη γλώσσα μιλά, και συνεχίζει. Alberto Rios …
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, 1 Ξεκίνα από τα μεταλλεία στις απότομες πλαγιές ή απ’ την ισάδα των κάμπων με τις μυτερές τις γωνιές να ξαναβρείς το άπλωμα το βίαιο της λάβας…
Οδηγίες χρήσης ξεκίνα με το να τους χαμογελάς με ένα είδος ηρεμίας, την αδελφή της τρέλας κούνα ελαφρά το κεφάλι και πλατάγισε τα χείλη σε ένδειξη ότι το…
Η ζούγκλα Δεν είναι το ασάλευτο βάρος των μεγάλων δέντρων, ξέπνοο το εσωτερικό του ξύλου, μπλεγμένο στις παχιές κληματσίδες, οι μύγες, τα ερπετά, οι πάντοτε φοβισμένες μαϊμούδες ουρλιάζοντας…
Το σχοινί της ζωής Η ζωή είναι ένα τεντωμένο σχοινί Την αρχή του μόνο γνωρίζω Καθώς, ξυπόλυτος, πάνω του περπατώ, κάτω, σαν αιχμηρά αντικείμενα απρόσεκτα πεταμένα, αιωρούνται στεναχώριες…
T. S. Eliot: Πορτραίτο μίας κυρίας Thou hast committed – Fornication: but that was in another country And besides, the wench Is dead. Ο Εβραίος της Μάλτας[1] …
Kουβαλώ την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλώ μέσα στην καρδιά μου) ποτέ δεν την αφήνω (όπου κι όπου πάω πας, αγάπη μου∙ και ό,τι αν κάνω είναι θέλημά σου,…
Άνοιξε ξανά, εσύ που έχεις τόσο πληγωθεί, εμπιστεύσου, διακινδύνευσε να πληγωθείς ξανά. Η αλήθεια είναι οδυνηρή αλλά όταν δεν σε σκοτώνει, σε γιατρεύει. Τα πολλά πικρά τραύματα που κρατά…
Πράσινα Τα χαράματα ήταν μηλοπράσινα Και πράσινο κρασί ο ουρανός στον ήλιο υψωμένο Και το φεγγάρι ανάμεσα πέταλο χρυσωμένο. Τα μάτια της άνοιξε και πράσινα Έλαμψαν καθαρά, λουλούδια…
Μία συμφωνία Κάνω μία συμφωνία μαζί σου, Walt Whitman – Είναι καιρός που σε απεχθάνομαι πολύ.…
το πάτησε ένα βαν το βρήκες στην άκρη του δρόμου και το ' θαψες. ένιωσες άσχημα γι’ αυτό. ένιωσες άσχημα το πήρες προσωπικά αυτό αλλά ένιωσες άσχημα για την κόρη…
Πορτραίτο του ποιητή [Retrat del poeta] Ουρλιάζει ο άνεμος, πάγωσε το νερό στα λούκια. Είν’ εδώ και ώρες σκοτεινά, παγωμένες στάλες κρέμονται απ’ τις μαρκίζες. Πόσο ωραίο…