Θα σας πω μιαν ιστορία/ που δεν είναι κωμωδία/ μα ούτε είναι τραγωδία/ Είναι απλώς μια ιστορία/ για έναν νεαρό κιουρέτορ και μια όμορφη κυρία/ Σε αμαρτωλά μουσεία. Είναι…
Στο γραφείο μου – όσο κι αν φαίνεται τρελό ή αλλόκοτο – έχω τις φωτογραφίες της κόρης μου και του σκύλου μου, δυο πλάσματα που θέλω ανά πάσα στιγμή…
100 σ. «Ο καταυλισμός της Νουσεϊράτ, βρίσκεται υπό συνεχή βομβαρδισμό από το πρωί της Πέμπτης, 28.11.2024. Ισραηλινά μαχητικά χτύπησαν κατοικίες, τζαμιά και άλλες δημόσιες υποδομές, με τον απολογισμό να…
Η διαθήκη Έσπρωξε με δύναμη τη μαύρη, σιδερένια πόρτα και όρμησε σαν θύελλα μέσα στο σκοτάδι. Γύρω οι τάφοι άσπριζαν παγερά μέσα στη σιωπή. Μόνο κάπου κάπου διακρίνονταν κόκκινες…
Ιππότες της Αθεϊας Στα «ένδοξα» γυμνασιακά χρόνια («ένδοξα» γιατί σχετίζονται με τις αναστατώσεις που προκαλούσα μαζί με άλλους ως μαθητής στο Σχολείο) και σε μια εποχή κατά την οποία …
Αν χρειαστεί να αναφέρω την πηγή έμπνευσης αυτού του συνονθυλεύματος λέξεων. Θα είμαι λακωνικός. Δεν θα διστάσω να κατονομάσω την Πίσσα, την γάτα του Βοϊβόντα από την πολυκατοικία μας. Ειλικρινά…
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΟΨΗ Μια φορά ήταν ένας παλιός, συνηθισμένος καθρέφτης, σε καλή κατάσταση, με κορνίζα από λεπτοδουλεμένο κοκαλάκι νυχτερίδας. Αυτό το απλό αντικείμενο κάποτε, στην αρχή της σταδιοδρομίας…
Είχε αποκοιμηθεί κάμποσο στο επαρχιακό λεωφορείο, μέχρι να φτάσει σε μια κωμόπολη, λίγο πριν το χάραμα. Δεν ήξερε πού ακριβώς βρισκόταν. Είχε έρθει με τραίνο απ' την πρωτεύουσα, κι ύστερα…
Η προσφυγιά της νύφης Άνθιζαν κυκλάμινα κάτω από τις παχιές στρώσεις των φύλλων και οι παλιοί καημοί στο χείλος του γκρεμού μιας ξεθωριασμένης θύμησης στη μακριά απλή φούστα του…
Δεν ξέρω πού με πάνε. Βλέπω το ταβάνι να φεύγει γρήγορα. Κλείνω τα μάτια. Έκτη δημοτικού. Τελευταία μέρα. Την αγαπώ. Δε θα την ξαναδώ. Θα πάμε σε διαφορετικά γυμνάσια. Ό,…
Στη μακρινή χώρα των γενναίων πολεμιστών ακόμη και ο χρόνος είχε ψηλώσει αφύσικα. Οι ώρες ήταν ατελείωτα μακριές, ενώ τα λεπτά τραβούσαν τους δείκτες των ρολογιών για να κερδίσουν μερικά…
“Το όνομά σας;”. “Μαριάνθη”, απάντησα και έγραψε στη δεύτερη σελίδα του βιβλίου με καλλιγραφικά γράμματα, “Στη Μαριάνθη. Με εκτίμηση. Αλέξης". Μου έδωσε το βιβλίο χαμογελώντας και συνέχισε με την κυρία…
