Κώστια Κοντολέων: Ένα λευκό τούλινο φουστάνι πόσο όμορφα καίγεται

   Περπατούσε στη Μεξικάνικη ζούγκλα, ανάμεσα στα πανάρχαια μνημεία των Μάγια, άγγιζε τις καυτές πέτρες και ένιωθε την βαριά ανάσα της ιστορίας στις άκρες των δαχτύλων του, ανέβαινε στις πυραμίδες…

0 Comments

Βασιλική Νικοπούλου: Tο διαιτολόγιο του συγγραφέα  

ΠΡΟΓΕΥΜΑ Ξυπνά γύρω στις 7.00 - αν βέβαια έχει κοιμηθεί την προηγούμενη νύχτα και προσπαθεί να θυμηθεί μισοζαλισμένος μία λέξη ή μία εικόνα του ονείρου του. Σίγουρα θα του χρειαστεί!…

0 Comments

Καίτη Παυλή:  Το ανθρωπάκι και το σπίτι του  

Πότε ακριβώς χτίστηκε το μικρό οίκημα και πότε κατοικήθηκε απ’ το ανθρωπάκι, άγνωστο. Σαν να ήταν από πάντα εκεί, στη μέση του κάμπου. Ολοτρόγυρα λόφοι και βουνά πράσινα και καφετιά,…

0 Comments

Κώστας Μπαλάσκας: Η Φιλοσοφία και οι Επιστήμες                                                                                   

Τα παιδιά της Φιλοσοφίας έφυγαν από το πατρικό τους  ένα - ένα για να φτιάσουν το δικό τους σπιτικό. Έτσι προέκυψαν μία – μία οι επιστήμες. Η καθεμιά τους καθόρισε…

0 Comments

Λίζα Διονυσιάδου: Η παράξενη πόλη

Η πόλη ήταν αστραφτερή. Δυσκολευόταν να πιστέψει ότι είναι πραγματική και όχι αντικατοπτρισμός. Το μόνο που τον έφερνε στην πραγματικότητα, ήταν τα μολυσμένα νερά του ποταμού (αν τα παρατηρούσες από…

0 Comments

  Γιούλη Ζαχαρίου: Ένα δικό μου όνομα

    Άρχισα να ζω πραγματικά όταν γνώρισα τη γάμπα της Βέρας. Γάμπα  γεροδεμένη, μονοκόμματη. Είχα αράξει δίπλα σ’ ένα παγκάκι στο παρκάκι της γειτονιάς και λιαζόμουν μισοκοιμισμένος. Με το…

1 Comment

Παναγιώτης Βλάχος: Τι ονειρεύονται οι γάτες;

Οι γάτες ονειρεύονται. Σίγουρα. Ονειρεύονται με κλειστά μάτια, ονειρεύονται με ανοιχτά μάτια. Κοιμούνται βαθιά, άλλες φορές έχουν τον ύπνο της εγρήγορσης. Κουνούν τα βλέφαρά τους, βγάζουν ήχους, τινάζονται. Αμφιβάλλω ωστόσο…

0 Comments