Γιάννης Νταουλτζής:  Το όνομά μου  

(…) Το επώνυμο, / κάπως μου 'πεσε σκύβοντας, /κι εγώ το' δωσα ενέχυρο στον μπακάλη / από τα χρωστούμενα: / μαζεύτηκαν πολλά / από ψωμί και μορταδέλα / και φιάλες κρασί ρετσίνα. / Το πατρώνυμο και…

0 Comments

Αθηνά Κεσίσογλου: Αύγουστος  

          Λατρεύω το αίολο ερωτικό κάλεσμα του τζίτζικα που καίγεται από επιθυμία ανεκπλήρωτη. Αδιαφορεί για την ενδεχόμενη ενόχληση που μπορεί να προκαλεί στα αυτιά των ανέραστων. Ρισκάρει τη ζωή του…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Η αγωνία του κολυμβητή πριν το μακροβούτι του δεκαπενταύγουστου (πιθανόν και μετά)

Στάθηκε στην άκρη του βράχου κι αγνάντεψε τη θάλασσα. Δροσερή την ένιωθε, ρίγησε κι αυτός μαζί με την επιφάνειά της, γαλαζομέλανη, σε κάποια σημεία βαθυπράσινη, τι βάθος να’ χε άραγε…

0 Comments

Φάνης Κωστόπουλος:Η αρετή του Μπαμ

            " Δεν είσαι υποχρεωμένος ν’ αγαπάς τα ζώα∙ είσαι όμως υποχρεωμένος να σέβεσαι τα δικαιώματά τους, αν θέλεις να λογίζεσαι πολιτισμένος ή το λιγότερο άνθρωπος."  Φ.Κ.                                                  …

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μ’ αρέσουν δε μ’ αρέσουν           

Κοιτάζω τον κατάλογο με τα δέκα καλύτερα μουσεία στον κόσμο. Μπήκα στο Λούβρο. Τότε που μπήκα. Στο μουσείο Πικάσο του Παρισιού. Σ' αυτό της Βαρκελώνης. Τελείως άλλη αίσθηση. Όλο νόμιζες…

0 Comments

Αρχοντούλα  Διαβάτη: ΒΑΒΥΛΩΝΑ, Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 2019  

Η φίλη μου η Θεανώ,  «μαζί γεννηθήκαμε», έλεγε και μ’ αγκάλιαζε, « μαζί θα πεθάνουμε», με αποτέλειωνε ξεκαρδισμένη στα γέλια. Ήταν τότε ο θάνατος ακριβώς ένα ανέκδοτο, να γελάσουμε με…

0 Comments

Δημήτρης Βαρβαρήγος: Ασταθή τα ανθρώπινα

Τι ωραία που ακούγεται η βροχή. Από παιδί, πάντα μου άρεσε...Περίεργο, όταν βρέχει σταματάει το μυαλό μου και βρίσκω ηρεμία. Είναι θεραπευτικό να μη σκέπτεσαι συνέχεια, αλλά στον μεγάλο άνθρωπο…

0 Comments