Πωλλέτα Ψυχογυιοπούλου: Λαιμοδέτες
Η ντουλάπα της ήτανε γεμάτη γραβάτες που μάζευε χρόνια. Πολύχρωμες, μονόχρωμες, πουά και με γεωμετρικά σχέδια κρέμονταν σαν ισχνά γδαρμένα ζώα. Τις χάιδευε κάθε βράδυ κι ένιωθε στην παλάμη της…
Η ντουλάπα της ήτανε γεμάτη γραβάτες που μάζευε χρόνια. Πολύχρωμες, μονόχρωμες, πουά και με γεωμετρικά σχέδια κρέμονταν σαν ισχνά γδαρμένα ζώα. Τις χάιδευε κάθε βράδυ κι ένιωθε στην παλάμη της…
Και τότε χτύπησε το σφυρί κι ακούστηκε ο τελεσίδικος ήχος. Κι όλοι, όσοι κρατούσαν την ιαχή της νίκης ανάμεσα στα δόντια, στέναξαν. Κι απίθωσαν τα σπαθιά· και λυπήθηκαν. Και ήταν…
- Ε μωρό! Θες να σου δείξω μέχρι πού φτάνει το καλώδιo μου? - Έλεος! Ποια καλώδια βρε καημένε! Λες και δεν είναι όλα ασύρματα εδώ και χρόνια... Έχεις και…
Είμαι ο Χρήστος Δημητρίου, ψυχίατρος, ιδιοκτήτης και διευθυντής ψυχιατρικής κλινικής στα προάστια μιας μεγαλούπολης. Από το παράθυρο του γραφείου μου αγναντεύω τον μεγάλο κήπο. Το τέλος του απογευματινού επισκεπτηρίου πλησιάζει,…
Ο κύριος Μ. αποχαιρετά τους καλεσμένους του. Κλείνει το παράθυρο του σαλονιού, βγάζει το καπέλο του και αποτραβιέται στα ενδότερα. Το παγωμένο τσάι μένει στα φλιτζάνια και το καπάκι της…
Πονούσα φριχτά όταν σκίστηκα στα δυο κι ήταν η ώρα να γεννηθώ. Υγρά. Κάτω από σάπια χόρτα και φύλλα νεκρά. Οι νύχτες μίκραιναν, ξυπνούσε το χώμα, το κρύο μαλάκωνε κάπως.…
Αλίν Την μέρα που τον είδα πίσω από μια τεράστια τζαμαρία, ένιωσα μέσα μου μια τεράστια έλξη να απλώσω το χέρι μόνο και μόνο ν’ αγγίξω το δέρμα του.…
Πόσους χαμούς μπορείς ν’ αντέξεις; Χαμός λέει στην πόλη Όρσκ. Τόνοι νερού κινδυνεύουν να πνίξουν χιλιάδες κατοίκους της, λόγω δημιουργίας ρήγματος σε φράγμα στα Ουράλια όρη, έλεγαν στις ειδήσεις, όπως…
Τα ρούχα της Λαμπρής έφταναν στο σπίτι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τα έφερνε ο πατέρας απ’ τη Χώρα μαζί με τα υπόλοιπα πασχαλινά ψώνια. Αναγνώριζα αμέσως τη δική μου σακούλα,…
Ένα κόκκινο αυγό μπορεί να είναι ένας κεραυνός σε αίθριο ουρανό, ή τυχερό σου, μπορεί και να αποτελέσει τον πυρήνα μιας άλλης ιστορίας. Στην δική μου την περίπτωση ισχύουν και…
Δέκα χρόνια μόνο έλειψα από το νησί, μα όταν γύρισα όλα είχαν αλλάξει, θαρρείς κι είχε περάσει ένας αιώνας από ‘κείνο το πρωινό που μπήκα στο καράβι με τους γονιούς…
Πριν απ΄ το Πάσχα, σε αλυσίδα καταστημάτων, επωλούντο δώρα για αναδεξιμιούς. Τοποθετούνταν χαμογελαστά σε σακουλίτσες στις οποίες φιγουράριζαν κεριά με υψηλή αισθητική. Κάπου στην άκρη, ικανά να αναφλέξουνε συνδέσεις ανατριχιαστικές,…