Αντωνία Παπαδάκη: ένα αφήγημα
ΕΝΑ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΠΟΖΑΡ Τέλη Ιουλίου και η ζέστη…
ΕΝΑ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΠΟΖΑΡ Τέλη Ιουλίου και η ζέστη…
στον Νίκο Εγγονόπουλο Το γνώριμο σπίτι Το σκοτάδι έξω ήταν πυκνό και το σπίτι γνώριμο. Σαν πλησιάσαμε, απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα φάνηκαν στο φωτισμένο δωμάτιο πρόσωπα…
ΕΠΕΤΕΙΟΣ Ο Παναγιώτης κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη κι ετοιμάζεται. Αγγίζει δυο τρεις ρυτίδες στο μέτωπο, τις ισιώνει, ελέγχει αν τον βλέπει η Κατερίνα και βάζει λίγη από…
ΜΕΘΩΡΙΜΟΤΗΣ ΄Ολα τριγύρω αλλάζουνε Κι όλα τα ίδια μένουν Μανώλης Ρασούλης, «Υδροχόος» Χούς εί και εις χούν απελεύσει. Ιωάννη Δαμασκηνού, Νεκρώσιμος Ακολουθία Σήμερα…
(…) Η Σάρον είχε αρχίσει να βγαίνει με κάποιον ονόματι Μπάρυ, έναν αρκετά συμπαθητικό νεαρό- που έμοιαζε κάπως με ασφαλιστή. Τα είχαν χαλάσει ήδη τρεις φορές, δυο εκείνη και μια…
Άμορφη η πρώτη μου εικόνα. Ο γιατρός, βασισμένος στην πολυετή του εμπειρία, κρέμασε ένα πλαστικό ταμπελάκι στο κρεβάτι μου με την λέξη «Θήλυ». Οι γυναίκες τις οικογένειας, βασισμένες στην δική…
Μέσα στο εργαστήριο ξυπόλητες πάνω στα ξύλινα πατώματα κι ανασκουμπωμένες πέντε υφάντρες δουλεύουν ασταμάτητα. Στο πάτωμα ανάμεσα σε κλωστές και κουβάρια το αρκουδάκι της Βερονίκης. Η Βερονίκη είναι…
Για να σωθούν της γνώσης τα ναυάγια τόσα βιβλία κατέληξαν αδιάβροχα, λέμβος η φιλαναγνωσία του βυθού. Για των ιδεών την καταφυγή ράφια από φύκια έπλεξαν ακούραστες γοργόνες. Επαναστάτριες οι λέξεις…
ΔΕΙΠΝΟ Έξω λυσσομανούσε ασυνήθιστος Μαρτιάτικος αέρας. Φόρεσε βιαστικά τη ρόμπα της, έριξε δυο χούφτες νερό στο πρόσωπο να φύγουν τα σημάδια που πρόδιναν τον ανήσυχο ύπνο της νύχτας. Καφές…
ΣΤΗΝ ΠΑΥΣΗ ΑΠΑΝΩ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ Στην παύση απάνω του χορού Στις συμπληγάδες των βλεφάρων Στο ναι και τ’ όχι ανάμεσα Στα χέρια του Ηνίοχου Ισορροπεί το χρώμα των αλόγων Εμπρός…
Μια μέρα ήρθε απρόσκλητο και κάθισε στο περβάζι μου ένα παράξενο ζώο που με ανθρώπινη λαλιά μου είπε «Καλημέρα». Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα δυο κόκκινα μάτια να με…
Η πόλη κάτω από το χορτάρι Στην κορυφή, Στο λόφο μια εσοχή στο βράχο: ήταν κάποτε μια πόλη εδώ. Πάνω, τα ελαιόδεντρα φουντώνουν με τον άνεμο της θάλασσας… Κάθε φορά…