Κωνσταντίνος Βορβής: ΠΟΡΕΙΑ, ΤΟ ΑΥΡΙΟ
ΠΟΡΕΙΑ Χαμένα πρόσωπα που σας θυμίζει μονάχα το περίγραμμα των κυμάτων και η απέραντη σιωπή της θάλασσας μοναχικοί στοχασμοί στα βράχια ένας ατελεύτητος μετεωρισμός ανάμεσα στο τώρα και το…
ΠΟΡΕΙΑ Χαμένα πρόσωπα που σας θυμίζει μονάχα το περίγραμμα των κυμάτων και η απέραντη σιωπή της θάλασσας μοναχικοί στοχασμοί στα βράχια ένας ατελεύτητος μετεωρισμός ανάμεσα στο τώρα και το…
Μεγαλωμένος σε θρησκευόμενη οικογένεια, ο Ευρυβιάδης είχε μάθει από μικρός να κρύβει στους συχνούς εκκλησιασμούς και τις κατηχήσεις την μεταβαλλόμενη και συνεπικουρούμενη από τα χρόνια έξαρση ορμονών, ως εσωτερική ανταρσία…
Πού να πας τώρα, πού να πας ερειπωμένη πόλη Να δραπετεύσεις δεν μπορείς από το θάνατό σου Κάποτε στεριωμένη εδώ με αίμα και πάλι Αίμα το μαυρισμένο χώμα σου ξερνάει…
Εκείνη την ώρα που γλίστρησα από τη ζεστή μήτρα ενός σώματος σκοτεινού και βρέθηκα αναπάντεχα στο δυνατό φως, ακούστηκε μια δισταχτική φωνή. -Κορίτσι. Ένα άλλο σώμα που θα το φώναζα…
Φοινικόκλαδα μονάχα σφήκες τρυγάν τα λουλούδια τους. Πάντα λουφάζεις. Θεέ μου, είσαι εδώ; Πώς δεν σε βρίσκω; Άμφια παπά τα αμαρτήματά σας ερωτεύτηκαν. Τέτοι’ αγνότητα …
-Να πάρει ευχή! Μου ξέφυγε. Έχουμε γεμίσει. Αναρωτιέμαι από πού ξεφυτρώνουν. -Ο Γιάννης είπε ότι βγαίνουν από τις γλάστρες. Τι τις κουβάλησες όλες αυτές εδώ μέσα; -Τότε γιατί είναι…
Στην κόρη μου Στην αρχή κάθεσαι και βλέπεις τα ποτάμια να περνούν Μαθαίνεις τη σιωπή και την ένωση με τα δέντρα που συγκρατούν τον κόσμο στην όχθη του χρόνου,…
Στις πιο σημαντικές σκηνές του Γκόγια βλέπουμε θαρρείς τους ανθρώπους του κόσμου ακριβώς τη στιγμή που τους αποδόθηκε για πρώτη φορά ο τίτλος της «πάσχουσας ανθρωπότητας». Σφαδάζουν πάνω στο χαρτί με…
ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΙΝΑΙ Να αγαπάς μέσα στον πόλεμο είναι να φοράς σκουλαρίκια παρόλ' αυτά, ώστε οι τρύπες να μην κλείσουν, εκείνες που έκανες με τη Γιαγιά…
ΞΗΡΑΣΙΑ Δεν περιμένω τη βροχή Αντίθετα με το απογυμνωμένο βουνό και τα δάχτυλα του ήλιου που ψηλαφίζουν τους σπονδύλους του, αντίθετα με το μοναχικό δέντρο, και τη θάλασσα που…
Πού πήγαν οι άνθρωποι; Θάλασσα Έκλαιγε η Θάλασσα, μα ήταν γλυκά τα δάκρυά της. Ποιος θα τολμήσει ποτέ να με αποξηράνει; Τα δάκρυά σας με νόθευσαν.…
ΠΑΡΙΣΙ 13/4/2019 Πετάχτηκα από τον καναπέ αποφασισμένος να κουρευτώ, εντελώς, με την ψιλή. Δεν πάει άλλο. Χτες τρόμαξα που ένιωσα να σηκώνονται οι τρίχες μου από την αγωνία καθώς μετρούσα…