Κλεονίκη Δρούγκα: ένα ποίημα
Αντικριστά στο τραπέζι με τον χρόνο Καθόμαστε αντικριστά στο ίδιο τραπέζι με το χρόνο παράνομοι εραστές κοιταζόμαστε πλάγια μασάω γρήγορα αυτός αργά καταπίνω τη συνήθεια σε μικρά κομμάτια στη…
Αντικριστά στο τραπέζι με τον χρόνο Καθόμαστε αντικριστά στο ίδιο τραπέζι με το χρόνο παράνομοι εραστές κοιταζόμαστε πλάγια μασάω γρήγορα αυτός αργά καταπίνω τη συνήθεια σε μικρά κομμάτια στη…
Στην πλάνη του χρόνου Όλα τα φώτα στραμμένα πάνω του με ένδυμα λαμπρό η είσοδός του γυρτή η πλάτη από το βάρος των προσδοκιών στα δεκατρία φεγγάρια τα…
Βίου λεπτοδείκτες Γεννήθηκα παρά τέταρτο Ορφάνεψα και μισή. Ρυάκι αθόρυβο ο χρόνος. Ερωτεύθηκα στο παρά κάτι. Δεσμεύτηκα και ένα λεπτό, έστεκε ο καιρός ανυπεράσπιστος σαν ξάφνιασμα. Σάλπισμα η λευκότητα…
Τήν παραμονή τῆς πρωτοχρονιᾶς τοῦ μακρινοῦ ἐκείνου ἔτους, προτοῦ ἀκόμα φέξῃ, ὁ Λευτέρης ὁ Γκρέκας, νεαρός βοσκός στό μοναστήρι Κοιμήσεως Θεοτόκου τῆς Καντύλας, κατέβαινε ἀπό τοῦ Καλόγερου τό Μύλο, σιγομουρμουρίζοντας…
Το εκκρεμές της θλίψης. Στο έρημο σπίτι την πόρτα ψάχνεις ν' ανοίξεις. Την είσοδο όμως αλλάξαν και απορημένος κλειδιά αναζητάς. Μες στο σκοτάδι τη χαμηλή πολυθρόνα γυρεύεις. Εκείνη που…
Μετανάστες. ´Εφτασαν στην πόλη μας δυο ξένα πλάσματα, τα Νιμρούδια. Έχουν γεννηθεί σε μια χώρα που τον χειμώνα είναι θεοσκότεινη και κρύα, ενώ το καλοκαίρι η μέρα είναι τόσο…
Κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1960, το Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας είχε γίνει το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής. Με την παραμικρή αφορμή οργανώνονταν εκδηλώσεις και δραστηριότητες που…
Κατοπτρισμός Χτένιζα τα μαλλιά μου σε ξένο καθρέφτη Με κάθε βούρτσισμα μάκραιναν Κόμποι ατσάλινοι τα βάραιναν κι έσερναν τις επιθυμίες μου στη γη Πενήντα πόντους κόντυνα μέχρι τη μέρα εκείνη…
Καφές από μοναδικό χαρμάνι Τέλη της δεκαετίας του ΄60. Οι άνθρωποι προσπαθούν να επουλώσουν τα τραύματά τους από ένα οδυνηρό και διχαστικό παρελθόν, ανοίγοντας καινούριες πληγές. Ένας αγώνας επικράτησης…
ΛΕΥΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ Μια λευκή πεταλούδα αγκιστρωμένη στο φως τυφλή απ`τις αντανακλάσεις αόρατη σχεδόν γνέφει από το τζάμι ανοιγοκλείνοντας φτερά σήκωνε μια λεπτή σκόνη χίλια δυο χνουδάκια να ταξιδεύουν…
Πριν από δύο ημέρες χάζευα κάτι περιοδικά μαγειρικής και «ζήλεψα» βλέποντας ελκυστικές φωτογραφίες που απεικόνιζαν γιαγιάδες, μαμάδες και παιδάκια, σε στιγμές οικογενειακής ευτυχίας, να φτιάχνουν όλοι μαζί γλυκά, πίσω από…