Νόνη Σταματέλου: δυο ποιήματα
Aγγελοκρούσματα Αέρας ήσουνα που βρήκες ανοιχτή καρδιά και φύσηξες Αέρας και σεισμός γέλιο και κλάμα απ' τον παράδεισο Κι άρχισαν να ηχούν τα κουδουνάκια των αγγέλων πού βλέπουν έκπληκτοι το…
Aγγελοκρούσματα Αέρας ήσουνα που βρήκες ανοιχτή καρδιά και φύσηξες Αέρας και σεισμός γέλιο και κλάμα απ' τον παράδεισο Κι άρχισαν να ηχούν τα κουδουνάκια των αγγέλων πού βλέπουν έκπληκτοι το…
ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΝΟΥΣ Σε λίγο φεύγω για πάντα. Ο Νους συνεχίζει να βλέπει με τα μάτια ενός άλλου όσα βλέπω εγώ. Ακούει με τα αυτιά ενός…
Η ΣΙΓΗ Οκτώ με εννιά μήνες του χρόνου η ακοή απέχει από την ανθρώπινη ομιλία. Όχι από επιλογή αλλά γιατί εδώ στο βουνό, πάνω από τα χίλια μέτρα,…
Red Light District Κάθε που λέω να επιστρέφω στη θέση μου στα δεξιά της ορχήστρας με το γδαρμένο, ξεβαμμένο ξύλινο πάτωμα τις νύχτες που δεν μπορώ να κοιμηθώ σ’…
Η ΜΑΥΡΗ ΓΡΑΜΜΗ Οι χρωστήρες ξέρουν μόνο τ’ όνομα της Τα χρώματα πάντα έπαιζαν κυρίαρχο ρόλο στη ζωή του. Όχι μόνο εκείνα τα αυθεντικά της φύσης, αλλά κι εκείνα…
ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΤΑ ΚΑΝΕΛΛΑ Ἐπιτύμβιο γιὰ ζῶα δὲν ἔχω ἕως σήμερα γράψει˙ —ἡ ποιήτρια δὲν εἶμαι τῆς Τεγέας ἡ Ἀνύτη νὰ θρηνῶ, ὅπως πρέπει, τῆς φύσης τὰ πλάσματα—…
Ο Θρύλος του Βράχου του Αγίου Μιχαήλ Το είχα πρωτοδεί απ’ την Κανκάλ το παραμυθένιο τούτο κάστρο, το φυτεμένο μες τη θάλασσα. Το είχα δει κάπως συγκεχυμένα, μια γκρίζα σκιά…
Είσαι σαν το γάλα στο νερό Δεν ξεχωρίζω ποιο το πρώτο ποιο το δεύτερο, ποιος ο αφέντης και ποιος ο δούλος, τι είναι μικρό και τι μεγάλο. Ω Κύριε,…
Το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν το ταβάνι ενός διαδρόμου, ενάμιση μέτρο πλάτος, που στο σοβατεπί του είχε κάτι που έμοιαζε σαν μια σειρά από ψάρια που το καθένα προσπαθούσε…
ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ Μια νιφάδα πέφτει καταμεσής της άνοιξης υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεθάνεις, να κοιμηθείς βαθιά σαν τον αμίλητο κορμό ενός κυπαρισσιού πίσω απ’ τον…
Ξεφτισμένα όνειρα Ένας μονότονος και συνεχής ήχος ακουγόταν διαρκώς στη γειτονιά του μικρού χωριού, ήχος γνώριμος για τους περίοικους και αναμενόμενος, που προερχόταν από το μικρό σπίτι με…
Κάθε φυσιολογική οικογένεια Κάθε φυσιολογική οικογένεια είναι ένας θίασος. Πίσω από την βαριά κουρτίνα της εξώπορτας, που προστατεύει τα ανείπωτα, τα βαθιά οικογενειακά, τα άκρως εμπιστευτικά, αφήνουμε τα χαμόγελα…