ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΙΑΚΟΥ: Η επόμενη μέρα / κόκκινο χιόνι

Όταν άνοιξαν την πόρτα κόκκινο χιόνι τριγύρω. Πάγος στο χρώμα της φράουλας. Είχαν μαζέψει τα παλτό των πεθαμένων. Δεκαπέντε χρόνια υπόγεια. Αυτοί που μείνανε λίγοι. Τους λέγανε όλους Μαρία και…

0 Comments

ΚΩΣΤΙΑ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ: Επόμενη μέρα

Μουρούζη και Ηροδότου γωνία.  Στα ξεφτίσματα της δεκαετίας του ’60. Μετακόμιση σε εξέλιξη. Φορτηγάκι ανοιχτό φορτώνεται τις πραμάτειες ενός σπιτιού που το εγκαταλείπουν οι ένοικοι του.  Στο φως αδιάκριτων ματιών…

0 Comments

ΚΑΤΙΝΑ ΒΛΑΧΟΥ:  Ο έρωτας της επόμενης μέρας.       

  Είχαν στην πλάτη τους πολλά χρόνια ζωής. Ο καθένας τα δικά του.  Άλλος τόπος, άλλη γλώσσα,  άλλος τρόπος. Είχαν κλείσει κύκλους. Διαφορετικούς ο καθένας. Kαι τους έλαχε  εκείνο το αναπάντεχο…

3 Comments

Β’: ΚΛΑΙΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ: Θεία Ρήνη

«Πες μας, θεία-Ρήνη, πες μας για τους κρεμασμένους.»             Και η θεία Ειρήνη καθόταν στο σκαμνί ανάμεσα στα παιδικά κρεβάτια, έφτιαχνε την μαύρη μαντήλα, έστρωνε την ποδιά, κοίταζε τις παλάμες…

0 Comments

Γκιγιέρμο Καρνέρο: ένα ποίημα αφιερωμένο στον Όσκαρ Ουάιλντ  Μετάφραση από τα ισπανικά: Θεοδόσης Κοντάκης    

        Ο Όσκαρ Ουάιλντ στο Παρίσι                                     [Óscar Wilde en París]   Αν σκοπεύετε να ταράξετε τούτο το αστραφτερό όνειρο, τότε γεμίστε το πιο φίνο σας μεταξένιο μαντήλι με…

0 Comments

Κάλι Κεχαγιά: τρία ποιήματα

 Τρίπτυχο   παιχνίδι Όταν της έδειξε το παιχνίδι με τα βότσαλα που αναπηδούσαν στην επιφάνεια της θάλασσας, ερωτεύθηκε όχι αυτόν αλλά τους ομόκεντρους κύκλους που άπλωναν γύρω τους σαν ηχητικά…

0 Comments