Χρήστος Ι Κεραμίδης: ένα αφήγημα
Προς τιμή των παρακαθημένων Καλώντας τους άσπονδους φίλους σε γεύμα, ένεκα των γενεθλίων του, αποφάσισε να τους πει τα εξής: —Σήμερα, προς τιμήν σας, θα θυσιάσω τον μοναδικό μου…
Προς τιμή των παρακαθημένων Καλώντας τους άσπονδους φίλους σε γεύμα, ένεκα των γενεθλίων του, αποφάσισε να τους πει τα εξής: —Σήμερα, προς τιμήν σας, θα θυσιάσω τον μοναδικό μου…
Πώς από ‘δω; Καλαμιές επιτηρούν, παρατηρούν το σκιερό μου αντίκτυπο απάνω στο σώμα τους. Βρυχώνται, ρωτάνε «πώς από ‘δω;». Δεν βρίσκω τα λόγια να αποκριθώ, κρυφοκοιτάζω μέσα από τη…
ΚΑΡ(Υ)ΔΙΑ ΜΟΥ Στο χλωρό αεράκι Στον ίσκιο σου έρχομαι να κοιμηθώ κι ας λεν πως του θανάτου μοιάζει. Δασκάλισσα της άρθρωσης εγώ η ροδαλή νεκρή απ’ του κορμού σου…
ΚΟΚΚΙΝΗ ΦΟΔΡΑ (Σκηνίτες, 1947) Έτσι, βλέπουμε κατάπληκτοι, να ιδρύεται το χειμώνα του 1943-’44 στρατόπεδο απείθαρχων Γερμανών, έξω από την Κριτσά [Λασιθίου]. Ήσαν αντιφασίστες ασφαλώς. Πολλές φορές, τάχα ξεχασμένοι, φορούσαν τα…
Τότε, είπε (ο Αντισθένης), καταστρέφονται οι πολιτείες, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους ασήμαντους από τους σπουδαίους. Καλύτερα, έλεγε (ο Αντισθένης), […] να μπλέξεις με κόρακες παρά με κόλακες· γιατί…
Καμιά επιθυμία να ανοίξω το στόμα μου, γιατί να τραγουδήσω; Εμένα, που η ζωή με έχει μισήσει το ίδιο μού κάνει να τραγουδήσω ή να μην. Γιατί να μιλήσω για…
ΕΛΛΕΙΠΕΙ Σαν να ήταν παρών, εξέλειπε. Τι κι αν είχε βρεθεί; Κι αν είχε βρεθεί, πόσο θ’ άντεχε ακόμη; Διακεκομμένο κενό η έλλειψη. ΘΕΟΦΑΝ[Ε]ΙΑ Ρωγμή αρτίου φωτός…
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Εκεί που ζει εφησυχασμένος ο άνθρωπος ξεστρατίζει μεμιάς ο στοχασμός του απ’ την άμετρη αυταρέσκεια της παντοδυναμίας του και γίνεται όλος πνεύμα. Κι έτρεχα μικρό παιδί…
ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Ανεβαίνει τα σκαλιά αργά. Θαρρείς δεν θέλει να μπει στο σπίτι. Βάζει το κλειδί στην πόρτα και την ανοίγει. Όλα τακτοποιημένα και όλα στη θέση τους.…
ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ Η εικόνα σου στον καθρέφτη Κάποιος την κοιτάζει Πίσω από τα μάτια. Θέλεις να την πιάσεις Υποχωρεί στο άπειρο. Χάνεις τον εαυτό Τον ξαναβρίσκεις…
ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ Kαι μένεις μόνος μ' όλο σου τον πλούτο ποδοπατημένο, μόνος μπρος στο μαγνητικό ανοιγμένο στόμιο του αδειανού πια χρηματοκιβώτιου, μόνος μπρος στην ακάλυπτη τρύπα του…
ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΦΙΝΑΛΕ Όταν χάσεις το φινάλε η μέρα θα περάσει στη μνήμη δίχως θαυμαστικό. Μέρα της ζωής χωρίς δύση είναι σα να μην υπήρξε ποτέ. Xαμένη σελίδα στο…