Ύπνος μες στο δάσος Ένιωσα πως η γη με θυμήθηκε, Με δέχτηκε ξανά τόσο τρυφερά, Τακτοποιώντας τα σκοτεινά της ρούχα, τις τσέπες της που ‘ναι γεμάτες βρύα και…
ΣΕ ΠΑΛΙΑ ΦΙΛΕΝΑΔΑ Ἔλα νά παίξουμε. Νά ξαναγίνουμε πάλι παιδιά ἤ ἔστω ἔφηβοι. Μή μοῦ τό παίζεις παιδούλα. Δέν εἶσαι, μήν κορδώνεσαι. Ξεγελᾶς μέ τά γαλάζια πού φορᾶς. Σήμερα…
ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ Λίγα κουφώματα θα γκρεμίσουμε στο σπίτι και θα ανοίξουμε το χώρο δυο λέξεις θα βάλεις εσύ άλλες τρεις εγώ θα προεκτείνουμε κάποιες αλήθειες το πρωί θα…
ΓΚΑΖΕΣ Τι βλέπει ένα παιδί σ’ ένα σπίτιˑ ένα τραπέζι που στη…
ΠΕΡΙΣΣΕΥΩ… Τις νύχτες περισσεύω απ’ τη ζωή μου Κρέμομαι στο κενό Δεν χωράω ούτε στα όνειρά μου Προεξέχει πότε ο πόθος, πότε ο πόνος, πότε η αγάπη… Έχασα και…
ΟΥΚΕΤΙ Λαχταριστά σοκολατάκια σε χρυσόχαρτα, ληγμένα προ πολλού. Επιστολές με υπερβολές κι ασυνταξίες ερωτικές. Κι εσύ με κόκκινο μολύβι να διορθώνεις, δεκαετίες μετά. Όταν ανένηψες, είχε περατωθεί επιτυχώς…
Ούτε στ’ όνειρό του δεν θα μπορούσε να φανταστεί τέτοια τύχη βουνό! Γιός επαρχιακού κλητήρα, ο Ζαν Μαρέν, ήρθε όπως τόσοι άλλοι να σπουδάσει νομικά στο Καρτιέ Λατέν[1]. Στα κουτούκια…
Του φθινοπώρου οι συχνοί, οι ασταμάτητοι λυγμοί καθώς ξεσπούνε με μιαν ανία αβάσταχτη την τρυφερή μου την καρδιά έρχονται και χτυπούνε. Κι όταν ο χρόνος ο πικρός μέσα στη θλίψη…
ΥΠΝΗΛΙΑ Άσε με να κοιμηθώ απόψε μέσα στην κιθάρα μες στην έκπληκτη κιθάρα της νυχτιάς άσε με να ησυχάσω στο ξύλο το σπασμένο άσε τα χέρια μου να…
ΧΟ. Ποιος χρόνος άραγε θα είν’ ο ολοΰστερνος, πότε θα κλείσει πια ο κύκλος των πολύπαθων των χρόνων που πάντα με φορτώνει με την ατέλειωτη τη συμφορά …
ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΜΙΑΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ Άσε με μόνο να σε κοιτώ να μου μιλάς κι ας μην ακούω τα φωνήεντα και σύμφωνά σου Μου αρκεί που ο κυματισμός της φωνής …
