Βάλτερ Πούχνερ: τέσσερα ποιήματα
Όποιος Όποιος δεν έχει τραγουδήσει παιδί η μουσική θα του μείνει ξένη η μητέρα των αισθημάτων θα του στείλει φιλιά πεταχτά το στόμα της δε θα το αγγίξει. Κύριε…
Όποιος Όποιος δεν έχει τραγουδήσει παιδί η μουσική θα του μείνει ξένη η μητέρα των αισθημάτων θα του στείλει φιλιά πεταχτά το στόμα της δε θα το αγγίξει. Κύριε…
Το μεγάλο ξενύχτι μνήμη Γιάννη Βαρβέρη Ο θάνατος έχει πολλές μορφές. Ετούτη τη φυλάει για τους ποιητές. Κάνει πιάτσα με ταξί. Κι έναν μουχλιασμένο Σεπτέμβρη σταματάει ξαφνικά και παίρνει…
Άτιτλο Τί νὰ σοῦ πῶ; Τὰ πάντα ὁρίζονται ἀπὸ τὸ ἀόριστον. Ξέρεις, τὰ κύματα ἔχουν καμπύλες ἀγεωμέτρητες· τὰ δικά τους φράκταλ· ὅλα πορεύονται κατὰ τοῦ Ποσειδώνα τὰ κέφια (ἔχουν…
Είδα στον ύπνο μου έναν τόπο. Αρχαίο, όσο και η Ζάκρος. Ωραίο, όσο η Ελλάδα. Ένα τοπίο σε νησί, ίσως και όχι. Ήταν δίπλα στη θάλασσα ωστόσο. Σαν θέατρο έμοιαζε…
Η γιαγιά μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο νησί, όλη της η ζωή μια θάλασσα. Όταν πέθανε ο παππούς μου, άρχισε να μη θυμάται καλά. «Γεροντική άνοια» διέγνωσε ο γιατρός. Άρον…
Ινστιτούτο « Rien Être » Είμαι μόνος. Γερνάω. Παχαίνω. Χάνω τα μαλλιά μου. Κανείς δεν με κοιτάζει στο δρόμο. Αισθάνομαι αόρατος. Για να περιποιηθώ τον εαυτό μου και να με μπουστάρω,…
Καλός παππούς Ηράκλειτος Πατέρας μου είναι ο πόλεμος Ο μόνος βασιλιάς Τον κόσμο όμως Τον έφτιαξε η μητέρα μου Η αιώνια φωτιά Όλα μες στο ποτάμι Πέφτουν και…
Άνοιξη πρωιμο-όψιμη Πώς να ζωγραφίσεις Μίαν ανθισμένην αμυγδαλιά; Δεν μπορείς καν Να τη σχεδιάσεις. Τα δέντρα έχουν την δική τους ζωή Κι ένα πείσμα που σού Ταιριάζει. * Ποιητής,…
Φλόγες Με το ένα πόδι στον τοίχο Και μόνη παρέα ένα στίχο Χρόνια επαναλάμβανες Με τα δυο πόδια στον τοίχο Έγινες και πάλι δίστιχο Και χρόνο απολάμβανες Όσο το…
Το μπαρ των αγγέλων Το μπαράκι καθαρτήριο ένα βήμα από τον παράδεισο. Στο ημίφως μαλλιά και μάτια παίρνουνε τόνο σκοτεινό. Έχεις γεύση ουρανού στις φλέβες κυκλοφορεί φως ιώδες. Ξέρω είσαι…
Μικρή εξωτερική σκηνή Πλάνο Ι Μέσα από τζάμι θολό Η νύχτα κόβεται στην πλάτη Και φλούπ, ανεβαίνει ένα φεγγάρι Ξυρισμένο και γυμνό Έτοιμο να γίνει βάσανο στην δυστοπία…
ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ Τη δεκαετία του ΄80 έτυχε να ανακαλύψουμε μιαν απόμακρη παραλία, που χε παράξενη ενέργεια και ίσως γι αυτό ονομαζόταν: «Ανάληψη». Έγινε αυτή μια παραλία…