Άγγελος Ευθ. Αγγελόπουλος: ένα αφήγημα
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ Είχε ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα· το σωστότερο βέβαια είναι ότι σχεδόν δεν κοιμήθηκε καθόλου. Όλη τη νύχτα μέτραγε συνεχώς ψήφους. Ήταν…
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ Είχε ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα· το σωστότερο βέβαια είναι ότι σχεδόν δεν κοιμήθηκε καθόλου. Όλη τη νύχτα μέτραγε συνεχώς ψήφους. Ήταν…
ΔΙΔΥΜΕΣ . Το χάραμα μουντό κρανίου τόπος για μελλοθάνατους. Κουκουλοφόροι μισαλλόδοξοι εκτελεστές ντυμένοι στα χρώματα του θανάτου με μίσος ακονίζουν μαχαίρια Μα αυτή, μητριαρχική γυναίκα αρχέγονη ουσία του πνεύματος σε…
ΤΟ ΜΠΟΥΝΤΟΥΑΡ Δεν ξέρω αν ήταν αυτό σωστό ή όχι για ένα μικρό παιδί , αλλά το θυμάμαι σαν να ‘ναι τώρα: Ήταν λίγο μετά την Κατοχή και…
ΧΕΡΟΠΟΔΑΡΑ Μεγάλωσαν τα χέρια μου. Τα νεαρά μου πόδια τα σέρνουν στη θάλασσα. Τους ζητιανεύουν, πάλι, το κολύμπι, να τα ταξιδέψουν -με τις απλωτές χεριές τους, κι αυτά να…
Απορ-ρήματα Ένα ζεστό κυριακάτικο απόγευμα, από αυτά που θέλεις να μείνεις για πάντα ξαπλωμένος στην ψάθα σε μια αμμουδιά, να κοιτάς το μέσα μέρος της πολύχρωμης ομπρέλας σου χωρίς…
Γι’ άλλη ποίηση Τ’ ανέφικτου τώρα Πορευόμαστε Αυγή κι αφρός Το κατάρτι του ήλιου Πλέει στο νερό Ονείρων πάθη Αμπέλια και ψαράδες Ποίησης καμβάς Να η θάλασσα…
Μετά τις μάσκες: τρεις στιγμές του Ελπήνορα Αυτός Μετά τις μάσκες. Όπως ο πλάτανος στο τέλος του Γενάρη. Αυτός και αυτή Τον άκουγα, μήνες ολόκληρους,…
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣΕΖ Την πρώτη φορά που την είδε, την προσπέρασε, θα ’λεγε κανείς, χωρίς να μπορεί να υποψιαστεί το βαθμό του εθισμού που θα αποκτούσε στη…
1 Ευλογημένο στους αιώνες των αιώνων το όνομά σου! Πράσινο βαθύ, υποτακτικό το βλέμμα σου. Μαλάσσει πόνους και την φυματίωση της ίριδας. Καταπραΰνει την αυτοχειρία του νερού, καθώς γίνεται…
ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΜΕΝΕΙ Ο ΚΗΠΟΣ ΜΟΥ Με τον τρόπο του C. Castaneda Έρχεσαι και χορεύεις στη θανή σου σε τούτη την ακτή στο τέλος της μέρας. …
TΟ ΒΑΡΟΣ ωριμάζει στη σιωπή όπως και η γλύκα, ο αδήλωτος χρόνος δεν καταγράφεται σε λόγια αλλά βιώνεται με το βάθος της στιγμής που υποδιαιρέσεις δεν γνωρίζει. Στη σιγαλιά…
[…] Γι’αυτούς λοιπόν που ξεκινήσανε μαζί απ’ την ελληνική τη γη, πένθος για δυνατές καρδιές στου καθενός το σπιτικό ταιριάζει. Πραγματικά, πολλά αγγίζουνε με πόνο την καρδιά· γιατί κανείς γνωρίζει…