Ελένη Ε. Νανοπούλου: ένα ποίημα
Η ΚΟΤΣΙΔΑ Καθώς γλιστρούσε πάνω στο λεπτό φόρεμα για να πέσει μαλακά στο πάτωμα σκεφτόταν την δίδυμη αδελφή της να πονάει στον χωρισμό και πώς θα απομείνει μόνη εκεί…
Η ΚΟΤΣΙΔΑ Καθώς γλιστρούσε πάνω στο λεπτό φόρεμα για να πέσει μαλακά στο πάτωμα σκεφτόταν την δίδυμη αδελφή της να πονάει στον χωρισμό και πώς θα απομείνει μόνη εκεί…
Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΦΟΣ Η Δήμητρα κάθεται μπροστά σ΄ ένα τραπέζι γεμάτο μεζέδες, φαγητά, πατάτες τηγανιτές και σαλάτες. Κρατά το πιρούνι άτεχνα, στον αέρα, κατά αραιά διαστήματα το κατεβάζει…
Η θΥΣΙΑ* Τα δόντια του κάστρου πήραν να σκουραίνουν από πάνω μας. Ήταν η ώρα, που φεύγει η μέρα κι έρχεται η νύχτα. Συνυπάρχουν και οι δύο για λίγο.…
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ Σ’ αυτόν τον κήπο, αιώρες, αλυσοδεμένες κι ένα μηχανικό αηδόνι που χρήζει επισκευής. Το συντριβάνι, με ψεύτικα χρυσόψαρα, ν’ αποτραπούν τα σαρκοβόρα πτηνά και τα παρτέρια με…
Mην κλειδώσεις την πόρτα. Kινήσου ελαφρά σαν φύλλο στην αύρα πέρα στην κοιλάδα της αυγής. Αν είσαι πολύ όμορφος, καλύψου με στάχτη. Αν έξυπνος πολύ, πήγαινε μισοκοιμισμένος. Αυτό που είναι…
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ‘ΑΛΛΟΣ’ ΤΟΥ ΡΕΜΠΩ Λίγα γαλλικά έμαθα στο σχολείο τα ξέχασα και αυτά. Τώρα δεν μπορώ πια να καταλάβω αν ο Ρεμπώ λέει «εγώ είμαι ένας…
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ Δεν κλαίω γιατί πέθανες, Ούτε για τον τρόπο που πέθανες, Ή για το πόσο σύντομα γίναν όλα, Σαν εφιάλτης μεσημεριανού ύπνου, Ένα παράθυρο που ανοίγει, Μια κουρτίνα…
Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΩΜΑΤΟΣ Φούντωσε το χορτάρι, το πρόσωπο του κοιμισμένου δεν φαίνεται πια ούτε το σώμα του, έτσι όπως χτενίζει ο αέρας τα άτακτα μαλλιά του κάμπου· σαν…
Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ Η Ευθυμία βρίσκεται μπροστά στον καθρέφτη και κοιτάζει τον εαυτό της. Φορά τη μαύρη κοντομάνικη μπλούζα που έχει αγοράσει από την λαϊκή -πολύ καλής ποιότητας- και…
ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΦΑΝΑΡΙ Ημέρα ανοιξιάτικη. Η Αναστασία μπαίνει στο αυτοκίνητο, το ράδιο ανοίγει στον Ερωτικό. Οδηγεί μηχανικά, σιγοτραγουδάει. Της αρέσει η δουλειά της…στον Μανώλη και στα παιδιά, όχι τόσο. Ξύπνησε πρωί…