Βάλτερ Πούχνερ: ένα ποίημα
Υπερβολικά Υστερία είναι ο εθισμός στην υπερβολή της σκέψης και η διαταραχή των μεγεθών του συναισθηματισμού. Όλη η τέχνη μια υπερβολή είναι, βέβαια. Ο φόβος και ο έρωτας αρέσκονται…
Υπερβολικά Υστερία είναι ο εθισμός στην υπερβολή της σκέψης και η διαταραχή των μεγεθών του συναισθηματισμού. Όλη η τέχνη μια υπερβολή είναι, βέβαια. Ο φόβος και ο έρωτας αρέσκονται…
Παλατινή Ανθολογία V, 147 Θα πλέξω άσπρο μενεξέ· και νάρκισσο απαλό θα πλέξω με μυρσίνες· θα πλέξω ακόμη κρίνα γελαστά· θα πλέξω και τον κρόκο τον…
Γαλάζιο μπαλόνι Κλαίει το κοριτσάκι: πέταξε το μπαλόνι. Tο παρηγορούν, και το μπαλόνι πετάει. Κλαίει το κορίτσι : δεν έχει ακόμη αγόρι. Την παρηγορούν, και το…
Η στιγμή Η στιγμή όπου, έπειτα από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς κι ένα μακρύ ταξίδι στέκεις στη μέση του δικού σου δωματίου, σπιτιού, μισού ακρ, τετραγωνικού μιλίου, νησιού, χώρας, και…
Στην τροχιά των «συν» Κάποτε θα συσταλθεί ο χρόνος οι σκιές μας θα σμίξουν για λίγο σώματα γνώριμα θα γίνουν κι από μυστικά περάσματα πιασμένα χέρι χέρι θα δραπετεύσουν.…
Ιπτάμενοι καρχαρίες Παζαρεύαμε λέξεις, όπως παλιά ανταλλάσσαμε τις συλλογές μας από χρωματιστά χαρτάκια. Μου ζητούσες ν´ ανταλλάξουμε λέξεις συνδέσμους που έχεις άφθονες, με τα ρήματα μου, που είναι…
Ο χρόνος και το χρήμα «Ο χρόνος είναι χρήμα», μου έλεγε συχνά ένας θείος μου από την Αμερική, ο Αντώνης, μοναδικός αδελφός του μακαρίτη του πατέρα μου, και συνέχιζε…
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Του Γιάννη και της Εύης ῎Αγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. ῏Ην δὲ ἡ…
Τηλεόραση Σαν βλέπω τηλεόραση, νιώθω συχνά πως η οθόνη με κοιτάζει σαν μάτι του Πολύφημου. Τρελαίνει το μυαλό μου: «Είσαι ο Κανένας». Θέλει να με τυφλώσει. Πάντα κάποια Οδύσσεια.…
Η λέξη “α-νόητο”* είναι μια δύσκολη λέξη, όχι τόσο εύχρηστη, αλλά οπωσδήποτε σημαντική. Υποδηλώνει την κατάσταση οποιουδήποτε δεν γνωρίζει σε βάθος τις λέξεις-και συνεπώς τις έννοιες, τους τρόπους ερμηνείας…
I Ακούω να ’ρχεται βαρύ το φεγγάρι, ακούω τον ύπνο να πηγαίνει αλαφρύς, τα μαχαίρια όλα η μνήμη μου ακονίζει στης θύμησης την πέτρα. Επτά κοράκια αδειάσανε της παπαρούνας…