ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ Η Ασμίκ στέκεται πάνω από τον νεροχύτη πίσω από το παράθυρο. Τα άσπρα κάγκελα του παραθύρου της κόβουν τον ορίζοντα, αλλά δεν την πειράζει. Ανοίγει τη βρύση του νεροχύτη…
ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Μετά απ’ αυτό, σιδέρωσες το πιο καλό σου φόρεμα, να συναναστραφείς αυλάρχες κι αυλοκόλακες. Σκεπάζεις τα αιχμηρά σου θραύσματα, τα περιφέρεις σε σπουδαστήρια και θεωρεία, όπου με οξεία…
ΒΥΘΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ Χταπόδια παίζουν με τις βεντούζες τους το υγρό της σώμα. Ερωτικούς κρυψώνες φανερώνουν οι άσπρες φάλαινες ενώ χέλια γλιστρούν ανάμεσα στα κοιμισμένα πόδια. Επάνω στην καρέκλα το…
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ή Ως άλλος Οιδίπους Ίσως γιατί με λένε Μπεχλιβάνη, μπορεί όμως και γιατί μεγάλωσα σε σπίτια τούρκικα με δροσερές αυλές, μέσα στην κάψα του κάμπου καλοκαίρι, με καφασωτά,…
‘ΘΑ ΜΕΙΝΩ…’ ΜΟΝΟ ΛΕΕΙ. Μέρα σημαδιακή για την ανθρωπότητα. Ίσως και για κείνη -για άλλους, όμως, λόγους που η ίδια αγνοεί… Ακόμη. Είκοσι του Ιούλη του 1969, λοιπόν,…
Βγαίνω έξω σοβαρός-σοβαρός, με το μολύβι μου και με το σημειωματάριό μου, πάω και κάθομαι βαρύς κάτω από έναν έλατο μεγάλο και περιμένω να μου ’ρθουν σκέψεις, σαν σκίουρος που…
ΔΙΗΓΗΣΗ Πόσο καινούριο ήταν στον ήλιο το παλιό Monteverde! Με το χέρι, τραυματισμένος, γινόμουν…
ΕΠΑΙΤΕΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ Σκέψου να επιστρέφεις στη χώρα που αναγιώθηκες κι αυτή να λείπει. Σαν άφτιαχτη κι αστόλιστη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας· «Ήρθες;» «Μα πού γύριζες;» Ένα…
ΑΠΟΛΥΤΗ Εγκαινιάζει σήμερα η ψυχή σου το σεργιάνι της στον επάνω κόσμο. Κοίταξε μέσα στα κτήρια, ψάξε μας, το κρυφτό είναι τώρα ένα παιχνίδι που ορίζεις. Στήριξε τα…
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ Και ύστερα από το ξάφνιασμα και την απορία, την αίσθηση απειλής και τον έκδηλο φόβο στο βέβηλο αναρώτημα για τη σκιά της πανδημίας,…
ΣΑΝ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ Σκέφτομαι σοβαρά να μην ξαναγυρίσω. Ίσως είναι το τελευταίο μου γράμμα. Μ’ έχει τσακίσει αυτό το πηγαινέλα. Έχω κοπεί στα δυο να μετακομίζω κάθε εξάμηνο. Μόλις…
ΠΡΏΤΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ κάτι υγρό να μουσκεύει το κούτελό του. Κι ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα και είδε τη μουσούδα του Ραστ με τη γλώσσα κρεμασμένη πάνω από το πρόσωπό του. Η ανάσα…
