ΜΕΙΝΕ Παρασκευή ήταν που άλλαξε ο χρόνος και ήταν μόνος. Βέβαια, όλοι -ή σχεδόν όλοι- ήταν μόνοι, στο σπίτι τους, μπροστά στην οθόνη να αναπολούν μνήμες αφής, επαφής, τη θέρμη…
ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ “να που μ’ αρέσει κι αυτό το βουβάλι του μακεδονίτικου κάμπου, τόσο υπομονετικό τόσο αβίαστο, σαν να το ξέρει πως δε φτάνει κανείς πουθενά” Γιώργος Σεφέρης, Ωραίο φθινοπωρινό…
Αναζήτησα τον εαυτό μου.2 Η φύση αγαπά να κρύβεται. Όλα προχωρούν, τίποτε δεν μένει σταθερό. Στα ίδια ποτάμια και μπαίνουμε και δεν μπαίνουμε, και είμαστε και δεν…
1 Η μεταλλική κλωστή της σοπράνο υφαίνει, απαλά και τρυφερά όπως ποτέ άλλοτε, γιατί εκείνος είναι στο ακροατήριο. Πήρε την καλύτερη θέση. Σωματοφύλακες τον περικυκλώνουν σαν μύγες, παρακολουθούν την…
ΠΡΟΣΕΥΧΗ Όσο η γη γυρίζει ακόμα, όσο o ήλιος λάμπει, Θεέ μου δώσε στον καθένα, ό,τι δεν έχει. Δώσε κεφάλι στον σοφό, άτι στον φοβισμένο, χρήμα στον ευτυχισμένο και μην…
Η μνήμη είναι επιλογή. Έτσι είπες κάποτε, με την πλάτη σου γυρισμένη σε μένα, όπως θα ’κανε ένας θεός. Αν όμως ήσουν θεός θα τους έβλεπες. Θα κοιτούσες από ψηλά…
Blue Bungalow Τον κατέβαζαν σε πυκνοδομημένο πλαίσιο, χωρίς βάθος, καθώς ο Αλόνσος Κιχάδας, πάνω απ’ το τζάκι του σκυφτός, μα αυτοκρατορικός, με γενειάδα, καλοχτενισιά και το μακρύ κοντάρι σκάρωνε…
I Έτσι κάθε καλοκαίρι, όλο και πιο μασημένοι από το χρόνο μα αναπόσπαστοι. Όλο και πιο βαθιά να θρέφει μες τα σπλάχνα μας το απέριττο, το λιγοστό, το αυτάρκες. …
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ Το τέρας…. Στην πόλη ψιθυρίζουν…. Πως είμαι άσχημη, μοχθηρή,…
ΔΙΗΓΗΜΑ 70 Με τη δολοφονία του καλοκαιριού στο πλακόστρωτο αυλής από ξερά φύλλα Φθινοπώρου βούλιαγμα νησιών ψυχής από την απρόσμενη φυγή μπήγοντας μαχαίρι σε αρμούς ζωής ξεφεύγοντας χώρες θλίψης…
