Της αγάπης μαντινάδες, του γλεντιού τρελά στιχάκια ζαχαρόλογα της μέθης και του έρωτα κανάκια. Μιλώ, σου κλέβω την καρδιά, τσίπουρο σε ποτίζω και σε μεθώ και με μεθάς, μ’…
ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Θέλω να πάω σπίτι. Έχω κάτι μαλλιά στο σπίτι απ’ τη Μίλητο2 και μου τα κατατρών’ οι σκόροι. ΛΥ. Μωρέ ποιοι σκόροι;! Τσακίσου, γύρνα πίσω!…
Όλα τα πράγματα ήταν μαζί, άπειρα και σε πλήθος και σε μικρότητα του μεγέθους, γιατί και το μικρό ήταν άπειρο. Και καθώς βρίσκονταν όλα μαζί, τίποτε δεν ήταν ευδιάκριτο εξαιτίας…
[Τον Φεβρουάριο έφυγαν άλλοι δυο από τους τελευταίους μεγάλους ποιητές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Οι δυο ποιητές συνέχιζαν να δημιουργούν και στον 21ο αιώνα… μέχρι που έσβησε η…
Η μητέρα μου πέθανε, αφήνοντας μια μεγάλη, ταραγμένη πνοή, τότε η αδελφή μου κι εγώ κλάψαμε, σκύβοντας το κεφάλι. Τελείωσε, είπε η Ταμάρα, αλλά τότε η Μαμά ανάσανε κοφτά…
ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ Να βυθιζόμουν σε άσκηση λωτού ν’ αγγίξω την καρδιά της ατόφιας ουσίας Κι από βατήρα να βουτούσα στα βαθιά για να αναδυθώ έπειτα προς την επιφάνεια…
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ Η Ασμίκ στέκεται πάνω από τον νεροχύτη πίσω από το παράθυρο. Τα άσπρα κάγκελα του παραθύρου της κόβουν τον ορίζοντα, αλλά δεν την πειράζει. Ανοίγει τη βρύση του νεροχύτη…
ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Μετά απ’ αυτό, σιδέρωσες το πιο καλό σου φόρεμα, να συναναστραφείς αυλάρχες κι αυλοκόλακες. Σκεπάζεις τα αιχμηρά σου θραύσματα, τα περιφέρεις σε σπουδαστήρια και θεωρεία, όπου με οξεία…
ΒΥΘΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ Χταπόδια παίζουν με τις βεντούζες τους το υγρό της σώμα. Ερωτικούς κρυψώνες φανερώνουν οι άσπρες φάλαινες ενώ χέλια γλιστρούν ανάμεσα στα κοιμισμένα πόδια. Επάνω στην καρέκλα το…
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ή Ως άλλος Οιδίπους Ίσως γιατί με λένε Μπεχλιβάνη, μπορεί όμως και γιατί μεγάλωσα σε σπίτια τούρκικα με δροσερές αυλές, μέσα στην κάψα του κάμπου καλοκαίρι, με καφασωτά,…
‘ΘΑ ΜΕΙΝΩ…’ ΜΟΝΟ ΛΕΕΙ. Μέρα σημαδιακή για την ανθρωπότητα. Ίσως και για κείνη -για άλλους, όμως, λόγους που η ίδια αγνοεί… Ακόμη. Είκοσι του Ιούλη του 1969, λοιπόν,…
Βγαίνω έξω σοβαρός-σοβαρός, με το μολύβι μου και με το σημειωματάριό μου, πάω και κάθομαι βαρύς κάτω από έναν έλατο μεγάλο και περιμένω να μου ’ρθουν σκέψεις, σαν σκίουρος που…
