Salvador Espriu: «Με τον τρόπο του S.E.» (3 ποιήματα) Μετάφραση από τα καταλανικά: Θεοδόσης Κοντάκης  

          Προμηθέας Τ’ όνειρο της λευτεριάς έγινε η αλυσίδα που για πάντα πια με δένει με το τραγούδι μου το πονεμένο. Τους ανθρώπους συμπόνεσα για τη θλίψη την παγερή…

0 Comments

Ντασαμίρ Μάλο: τρία ποιήματα –  Μετάφραση:  Βαγγέλης  Ζαφειράτης

Είμαι κάτοικος της πόλης Χ   Είμαι κάτοικος μιας  γκρίζας πόλης ενός παραλόγου από μπετόν παράλογό μου, σ’ αγαπώ!   Μένω σ’ έναν δρόμο χωρίς όνομα, σ’ ένα σπίτι χωρίς αριθμό…

0 Comments

NICOLAE TZONE: ένα ποίημα – Μετάφραση: Άντζελα Μπράτσου

Βραδιάζει ξανά και ξανά στην ήδη διάσημη σοφίτα μου της οδού Aurel Vlaicu αριθμός εξήντα   Στη στέγη πράσινες γάτες και κόκκινες γάτες τσουλούν και πέφτουν θεαματικά όρθιες από τις…

0 Comments

Δημήτρης Γαβαλάς: ένα ποίημα

Η ΤΡΕΛΑ   Φυλακισμένος στην έρημη χώρα πολιτείας ανύπαρκτης φυλακισμένος στην Έρημη Χώρα φυλακισμένος.   ‘Μην το φυλακίζεις’ φωνάζει ο γερο-σοφός ‘άστο να φύγει’ επιμένει χρόνια πίσω ‘μη φυλακίζεις αυτό…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ     Οι μνήμες, με σημαιάκια μπλε και τύμπανα, να σβήνουν, αδέξια, σαν γόμες μαθητών, πληγές κι ασκήμιες. Ο πανηγυρικός, με προτροπές και σχετλιασμούς, σαν επικήδειος της παιδικής…

0 Comments

Γιώργος Γάββαρης: ένα ποίημα

 ΖΩ  Μ' ΕΝΑ ΠΟΝΤΙΚΙ ΑΣΠΡΟ   Ζω μ’ ένα ποντίκι άσπρο. Κάθε μέρα ταξιδεύω ξεδιπλώνοντας τον χάρτη. Εκείνο, μυρίζει τις διαδρομές, ροκανίζοντας λίγο-λίγο τον απλωμένο χάρτη καταπίνοντας τα ταξίδια μου.…

0 Comments

Μαρία Πανούτσου  από την ενότητα ‘Σπονδές και Προσευχές’ αφιερωμένη στους Κύπριους ποιητές που γεννήθηκαν και έζησαν στην Αμμόχωστο.

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ   Α΄ Έσφαλεs  Κύριε μου / και έπλασες  άνομο πλάσμα /για πλάσμα της φύσης/ η μαγεία στα σχέδια των ανθρώπων/ ένα μήλο δαγκωμένο από τις δύο πλευρές / οι…

0 Comments

ΜΙΜΝΕΡΜΟΥ 1D,  ΑΓΝΩΣΤΩΝ Παλατινή Ανθολογία V, 305 /  VII, 671 / XI, 125 / XVI, 304/ Μετάφραση Γεωργία Παπαδάκη  

ΜΙΜΝΕΡΜΟΥ * 1D    Tι είναι η ζωή, τι είναι η χαρά δίχως την Αφροδίτη τη χρυσή; Κάλλιο να πέθαινα όταν δε θα με νοιάζουν πια   του έρωτα το κρυφοσμίξιμο…

1 Comment