ΤΟ ΠΑΡΙΣΙΝΟ ΜΑΝΤΙΛΙ Της ταίριαζε αυτό το ικετήριο δώρο, τεράστιο κι ολομέταξο. Τόσο ακατάλληλο να δέσει μια πληγή, ή να σφουγγίσει δάκρυα, ή ν’ αποχαιρετήσει. Όμως, χωρούσε μια…
ΝΙΑΓΑΡΑΣ « Πότε θα πάμε;» έλεγε η Μαρίνα στον Σπύρο και διάβαζε το πίσω μέρος του καρτ ποστάλ με τον Νιαγάρα. Σας περιμένουμε με μεγάλη χαρά, έγραφε ένας ξάδερφός της,…
ΑΡΙΘΜΟΙ Η ζωή ξεκινά με ακέραιους: δυο μάτια, μια θάλασσα δέκα χάντρες στον άβακα. Μόνη πράξη η πρόσθεση μόνη ύλη το όμοιο, και ο πλούτος ακόμα απλός. Μα λαχτάρα γεννιέται…
![Read more about the article Αναστασία Ν. Μαργέτη: Πλάτων – Ψυχή και (π)οίηση – Διαλεκτική των αντιθέτων (πενήντα επτά επιγράμματα) [απόσπασμα]](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2020/09/b8d5e808c63c868a983e412904fab02c.jpg)
ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΟΝ Είναι Αξίωμα: Αν εξουσία του φωτός δοθεί στο βλέμμα… Στον Λαβύρινθο μέσα σου τόλμα και δες τον Μινώταυρο. ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΟΝ Μη είναι Ορδές ενστίκτων τις…
ΑΟΡΑΤΟ ΔΕΙΠΝΟ Απόψε τρώμε με τον αγαπημένο μου φίλο, τον Τζ, σε ερεβώδες εστιατόριο, στην Κολωνία. Στο περίφημο Unsichtbar-bar. Η λέξη σημαίνει αόρατος και το εστιατόριο ξεκίνησε γύρω στο 2000…
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο στενό ανάμεσα στα βράχια της Πέρδικας και της Μονής. Ένας μαύρος λαιμός σαν του κύκνου, αλλά πιο λεπτός, περνούσε περήφανα σε κοντινή…
ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ Είμαι σε μια προχωρημένη ηλικία και δεν πρέπει να σου φαίνεται παράξενο που ο νους μου γυρίζει πίσω στις πρώτες εκείνες μέρες της ζωής μου, τις…
Χορός: Ξένε,3 στης χώρας τούτης με τα όμορφα άλογα4 τα μέρη ήρθες, τα μέρη τα καλύτερα της γης μας, στον Κολωνό, που ’χει το χώμα το λευκό και όπου, πάν’…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ Όπου ο Άχβαχ έχει τα Γενέθλιά του και παίρνει δυο Δώρα Ο Άχβαχ, ο γκρίζος γέρο γάιδαρος, στεκόταν στην όχθη του ρυακιού και κοίταζε την φάτσα…
ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΩ; Στο δρόμο μας για το χωριό, στην Εθνική, Σου δείχνω ένα γυάλινο, ψηλό κτίριο, Πώς τα τζάμια σχηματίζουνε περίτεχνα Σχέδια και γωνίες, πώς λαμποκοπάνε. Μου λες…
ΠΟΡΕΙΑ ΦΘΙΝΟΥΣΑ Δεν περιφρόνησα τίποτε και στο πιο μικρό μίλησα σα να ‘ταν το πιο μεγάλο στο πιο ταπεινό σα να ‘ταν βασιλιάς. Γι’ αυτό και τα χαμομήλια μου…
Η νυχτερίδα Στο σπίτι στο χωριό, μακρά παραμονή φέτος, κοροναϊός γαρ. Μια που καθόμαστε που καθόμαστε εδώ σχεδόν μόνοι μας, αφού ο τουρισμός εγχώριος και αλλοδαπός δίστασε, και άρα, χωρίς…
