Βάλτερ Πούχνερ: Μαγιάτικα
Ι Μάγισσες και μαΐστρες νυχτιάτικα στήσαν χορό με επωδές και ξόρκια, φίλτρα κι αμποδέματα της αγελάδας το αίμα το γάλα του φεγγαριού πίνουν και βρίζουν, κοροϊδεύουν και ασχημονούν η πανσέληνος…
Ι Μάγισσες και μαΐστρες νυχτιάτικα στήσαν χορό με επωδές και ξόρκια, φίλτρα κι αμποδέματα της αγελάδας το αίμα το γάλα του φεγγαριού πίνουν και βρίζουν, κοροϊδεύουν και ασχημονούν η πανσέληνος…
Σε κόκκινη αγκαλιά ανθίζει το χαμόγελο στο θάνατο που αφειδώς σκορπίζεται δείχνει τα δόντια του ενώ γύρω οργιάζει η φύση κι εξακοντίζεται το Φως στα πιο βαθιά σκοτάδια. Σπίνοι πάνω…
Αυτό το Μάη με τις τόσες κόκκινες αντιδράσεις τον ήλιο ψηλά, τα μάτια χαμηλά να τον ταξιδέψουμε σ' όλα τα δέντρα σ' όλα τα νερά για να 'ρθουνε ξανά ...…
Αυτοί οι δύο τελευταίοι μήνες της Άνοιξης – οι κατεξοχήν ανοιξιάτικοι - που προκαλούν το ξύπνημα της γης, που διώχνουν το χειμώνα στα βάθη μιας έτσι κι αλλιώς επιλήσμονος μνήμης,…
Και πού λοιπόν ο Μάης φέτος πού τα στεφάνια του; Ανθίζουν αναφυλαξίες, τρόμοι, αλλεργίες, εξανθήματα θάλλει η θλίψη διακλαδίζονται αναρριχώμενα παράσιτα μελαγχολίας, ανασφάλειας Φήμες κυκλοφορούν: ήρθε ο Μάης…
Κι ήρθε ξανά ο Μάης με τα μάγια του, ο «Λούλουδος», ο «Πράσινος», ο «Τριανταφυλλάς, ο πρώτος μήνας δίχως ρω, ο μυροβόλος μήνας όπου η φύση η ολοπράσινη ηδονικά…
Αυτό σκότωσε τον Ντύλαν Τόμας. Επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο με τη φιλενάδα μου, τον ηχολήπτη, τον οπερατέρ και τον παραγωγό. Η κάμερα δουλεύει. Ο ηχολήπτης έχει στερεώσει μικρόφωνα πάνω μου και…
ως πότε προσμένεις το αύριο και χάνεις το τώρα ως πότε; σιωπή νοσηρή οχλαγωγία το ρόδο ανθίζει μέσα στη σιωπή καταφύγιο ο κόσμος καταρρέει…
Τι ντροπή μοναχός σινεμά να πηγαίνεις δίχως φίλο, φιλενάδα, σύζυγο, οι παραστάσεις σύντομες με ατέλειωτη αναμονή. Τι ντροπή- σε κλειστό πόλεμο νεύρων με σχόλια ειρωνικά στο φουαγιέ να…
Breton Αν έχεις όρεξη μη σταματήσεις πάρε αμέσως το μολύβι σου και γράψε ό,τι σου κατεβεί μην πάρεις καν μια ανάσα σαν τον αέρα είναι η έμπνευση ρούφα τον…
1 Μένουμε σπίτι Μα όμως το μυαλό μας Εκεί πηγαίνει 2 Μένουμε σπίτι Το χαμένο χρόνο μας Αναζητώντας 3 Μένουμε σπίτι Κι η αυγή δεν φαίνεται Στο πάνω ράφι 4…
Μάσκες, φορεμένες πάνω σε άλλες μάσκες, πασχίζουν να κρατήσουν την ανάσα. Άνθρωποι, περπατούν ρομποτικά, σε δρόμους άγνωστους. Τρένα, φορτωμένα ελπίδες, στέκουν ακίνητα, …