Καίτη Παυλή: Ανατολή

 Ένα παλίμψηστο                                                                                                                                         Το πώς και το γιατί  τώρα- μετά από τόσα χρόνια- ξετρύπωσε από μέσα μου κι αναδύθηκε μπροστά μου πάλι σαν ζωντανός ο Χατζημιχαήλ, με τρόπο μαγικό, με…

1 Comment

Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: Ένα ποίημα

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Κάποιες στιγμές περνούν και φεύγουν χωρίς να χάνονται, ακουμπώντας πάνω μας, περνούν μέσα μας. Υπνωτίζουν τη μέρα. Τη νύχτα κρύβονται στο κρεβάτι λοιδορώντας τα όνειρα ή πάλι σαρκάζουν…

0 Comments

Θανάσης Τριανταφύλλου: Πυργοδεσπότης Ιούνης, μετά την Άνοιξη της πίκρας μας

 Μπαίνοντας ο Ιούνης είτε «πυργοδεσπότη αριθμό Ιούνη» [1] τον πεις, είτε «αγριεμένο σύνολο Ιούνη» [2], είτε τον αποκαλέσεις, προσφωνώντας τον, «Ιούνη αδέρφι από το πέλαγο» [3] όπως τον λέει σε…

0 Comments

Μαρία Γερογιάννη: Ένα ποίημα  

ΑΡΜΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Εκπληκτικό το θέαμα Το έβλεπες στα μάτια των περισσοτέρων. Τάφρος βάθους πολλών μέτρων τροποποιήθηκε. ΄Ενα κλουβί για το λιοντάρι. Κατακαλόκαιρο, ω! του θαύματος, ένας ανεμιστήρας στη γωνία…

0 Comments

Όσιπ Μαντελστάμ: Αϋπνία (Όμηρος, Πανιά φουσκωμένα), απόδοση: Λίζα Διονυσιάδου  

Ως τη μέση διάβασα τον κατάλογο των καραβιών: Ως το ατέλειωτο σμάρι, μέχρι τη γραμμή των γερανών, Που κάποτε σηκώθηκε πάνω απ’ την Ελλάδα.   Σαν σμήνος γερανών σε ξένες…

0 Comments

Μαριέλ Νικοδήμος:  Ώρα πρώτη

«Μια ζαριά – μουρμούρισε – ποτέ δεν θα καταργήσει το τυχαίο» και συνέχισε να περπατά ανάμεσα σε άγρια χόρτα, σε εγκαταλελειμμένους  κήπους ευκλείδειας γεωμέτρησης·  όλα στον τόπο αυτό ήταν τρίγωνα, μικρά τρίγωνα, μικρότερα…

0 Comments