Paul Verlaine «Θα ‘ναι λοιπόν…» Aπόδοση: Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος
Θα ’ ναι λοιπόν.... Θα 'ναι, λοιπόν μια μέρα φωτεινή: Λαμπρός ο ήλιος στη χαρά θα συμμετέχει.... Την ομορφιά σου μες στα νυφικά πιο όμορφη να κάνει θα προσέχει. Γαλάζια…
Θα ’ ναι λοιπόν.... Θα 'ναι, λοιπόν μια μέρα φωτεινή: Λαμπρός ο ήλιος στη χαρά θα συμμετέχει.... Την ομορφιά σου μες στα νυφικά πιο όμορφη να κάνει θα προσέχει. Γαλάζια…
Έτσι είπε,2 κι άρχισε αυτός με του θεού την προτροπή και το τραγούδι έλεγε, απ’ το σημείο εκείνο πιάνοντας που οι Αργείοι σάλπαραν,3 …
Παντομίμα Τα παιδιά ακροπατούν Ισορροπούν με τσακίσματα Στην τεντωμένη μελωδική γραμμή Ανοίγουν τα φτερά τους Με ελπίδα Μήπως χωρέσουν μέσα τους Όλο τον κόσμο Παρακολουθώ από κάποια απόσταση Λαθραίος…
Το σπίτι που μένουμε εδώ και πολλά χρόνια απέχει περίπου δώδεκα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, όπου ήταν το γραφείο που δούλευα. Κάθε πρωί, εκτός από τα σαββατοκύριακα, το…
17 ΞΕΝΙΣΤΗΣ Εντός ονείρου όνειρο: Ότι όλα μπλακ χιούμορ ήταν- οι νεκροί, ζωντανοί στη ρουτίνα σαν άλλοτε ήδη αβλαβείς κι ερωτοπαθέστατοι προαυλίζονται μα στο πλάνο φαίνεται ξενιστής φολιδωτός. …
Δέηση Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο. Γιώργος Σεφέρης, «Το ναυάγιο της “Κίχλης”» Για τα δάση τα έκπαγλα που φλέγονται έκπληκτα Για τους δούρειους…
Το πικραμένο νερό Ήρθανε πάλι απρόσμενοι και βάρβαροι επισκέπτες Και μου χαράξαν το κορμί και το μυαλό Και να ‘μαι τώρα κορμός χαραγμένος εγώ Κάτι σαν δάκρυ να στάζω…
Από τα ποιήματα δεν μπορείς να ζήσεις. Δεν εννοώ αυτό που λίγοι το κατάφεραν Αλλά εκείνα τα κενά ανάμεσα στις πτήσεις Που δίποδα φτεροκοπάμε με ή χωρίς φτερά Στο χώμα-…
Πάντα την ταπείνωνε. Από την πρώτη στιγμή που γνωρίστηκαν στο Πανεπιστήμιο. Αυτή φοιτήτρια ξένης φιλολογίας, αυτός της ιατρικής. Η Νόρα καστανόξανθη, με κυματιστά μαλλιά ως τους ώμους, ψηλή και λεπτή,…
Δέηση Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο. Γιώργος Σεφέρης, «Το ναυάγιο της “Κίχλης”» Για τα δάση τα έκπαγλα που φλέγονται έκπληκτα Για τους δούρειους…
ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΑΡ Στο πρώτο σου βήμα, μ’ εκείνο το καθάριο και βέβαιο βλέμμα, γύρισα την πρώτη μου σελίδα. Την πρώτη φορά που αμήχανα πρόφερα μισόλογα με κόμπους, μου έγνεψες την…
Την μια , την χλεύαζαν από παιδί, που μάζευε ζιζάνια απ’ τους αγρούς κι όλο στοργή, τα μεταφύτευε στον κήπο κι ετοίμαζε ποτά, πικρά και δύσοσμα. Την άλλην όμως την…