Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: Ένα ποίημα
ΤΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ Αιχμάλωτη στο κάδρο μένει ακόμα η στιγμή. Μα κάποτε μπορεί και ξεγλιστράει. Τρέχει τότε στον τοίχο, Στάζει στο πάτωμα. Απλώνεται στα έπιπλα, στα χαλιά, στα ρούχα. Εκεί συναντάει…
ΤΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ Αιχμάλωτη στο κάδρο μένει ακόμα η στιγμή. Μα κάποτε μπορεί και ξεγλιστράει. Τρέχει τότε στον τοίχο, Στάζει στο πάτωμα. Απλώνεται στα έπιπλα, στα χαλιά, στα ρούχα. Εκεί συναντάει…
ΙΧ. Μακεδόνες, θα σας πω τούτα τα λόγια, όχι για να σταθώ εμπόδιο στη λαχτάρα σας να γυρίσετε στην πατρίδα σας ‒ γιατί, όσο εξαρτάται από εμένα τουλάχιστον, μπορείτε…
Φτηνό το φως, φτηνά μαγαζιά, φτηνότερα λόγια. Άλλοι έφυγαν, άλλοι κοιμούνται, άλλοι πεθάνανε. Κι αυτοί κι εκείνοι το ίδιο γερνάνε. Εσύ αρνήθηκες τον γενικό κανόνα. Άφησες πλαγιασμένο στο κρεβάτι σου…
Πρωτομαγιά Υπάρχουν μουσική, στίχοι, χοροί, ψέμα και γαλιφιά… Ας με αποπαίρνουν για τις στροφές – Μέσα τους έχουν ανθρωπιά. Είδα μια γιορτή, γιορτή του Μάη – κι έμεινα έκθαμβος.…
Σέβας για αυτή τη μαύρη πεταλούδα αμφισβητία που, βαριεστημένη από το προβλέψιμο χάος της ανοιξιάτικης φύσης, το όργιο χρωμάτων, ευωδιάς και κίτρινης σκόνης όπου βυθίζει πόδια και μουρίτσα για να…
Μα τι Πρωτομαγιά κι αυτή, αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Του κήπου μου οι μυρωδιές κι οι μαργαρίτες στις αυλές, γεμάτες απορία: Πού είναι η Κυρία; οι παπαρούνες μου κι αυτές…
Ι Μάγισσες και μαΐστρες νυχτιάτικα στήσαν χορό με επωδές και ξόρκια, φίλτρα κι αμποδέματα της αγελάδας το αίμα το γάλα του φεγγαριού πίνουν και βρίζουν, κοροϊδεύουν και ασχημονούν η πανσέληνος…
Σε κόκκινη αγκαλιά ανθίζει το χαμόγελο στο θάνατο που αφειδώς σκορπίζεται δείχνει τα δόντια του ενώ γύρω οργιάζει η φύση κι εξακοντίζεται το Φως στα πιο βαθιά σκοτάδια. Σπίνοι πάνω…
Αυτό το Μάη με τις τόσες κόκκινες αντιδράσεις τον ήλιο ψηλά, τα μάτια χαμηλά να τον ταξιδέψουμε σ' όλα τα δέντρα σ' όλα τα νερά για να 'ρθουνε ξανά ...…
Αυτοί οι δύο τελευταίοι μήνες της Άνοιξης – οι κατεξοχήν ανοιξιάτικοι - που προκαλούν το ξύπνημα της γης, που διώχνουν το χειμώνα στα βάθη μιας έτσι κι αλλιώς επιλήσμονος μνήμης,…
Και πού λοιπόν ο Μάης φέτος πού τα στεφάνια του; Ανθίζουν αναφυλαξίες, τρόμοι, αλλεργίες, εξανθήματα θάλλει η θλίψη διακλαδίζονται αναρριχώμενα παράσιτα μελαγχολίας, ανασφάλειας Φήμες κυκλοφορούν: ήρθε ο Μάης…
Κι ήρθε ξανά ο Μάης με τα μάγια του, ο «Λούλουδος», ο «Πράσινος», ο «Τριανταφυλλάς, ο πρώτος μήνας δίχως ρω, ο μυροβόλος μήνας όπου η φύση η ολοπράσινη ηδονικά…