[Πάρτε τα όλα από μένα, αλλά αφήστε μου την Έκσταση] Έμιλυ Ντίκινσον(41) Πέθανε η Ζαν Μορό διαβάζει στην ηλεκτρονική ειδησεογραφία συγκλονισμένη. Η μεγάλη ντίβα του γαλλικού κινηματογράφου, η σαγηνευτική,…
Παιδιόθεν με απασχόλησαν ζωηρά οι έννοιες Χρόνος και Καιρός. Ιδίως τέτοιες μέρες που γιορτάζαμε την έλευση του νέου και τραγουδούσαμε περιχαρείς: «Πάει ο παλιός ο Χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά…». Πότε…
Αδιάκριτε, πολυάσχολε, άταχτε γεροήλιε, Γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο Μέσα από τα παράθυρα μπαίνεις με τόσο κόπο; Γιατί πρέπει οι σύζυγοι εραστές εσένα να υπακούνε; Σχολαστικέ, αυθάδη κακομοίρη, γιατί δε…
Χριστούγεννα όπως ήταν είναι Στην Αρχή Χριστούγεννα Δεν ξέρεις αν είναι καλά ή κακά αφού ακόμα δεν ξέρεις τι είναι Χριστούγεννα Χριστούγεννα είναι ένας κύριος με καπέλο και γυαλιά με…
Στο Παρίσι χιονίζει. Στο Παρίσι οι μεγάλες ξυλόσομπες πυρώνουν κατακόκκινες έξω απ’ τα καφέ. Στα τραπεζάκια άνθρωποι κουκουλωμένοι, με σηκωμένους τους γιακάδες, κρατούν ποτήρια γεμάτα γκρογκ αμερικέν, ενώ οι μικροί…
[…] Και προχωρούσε η νυχτιά, κι ο στόλος των Ελλήνων, καθόλου, πουθενά ρότα δεν έβαζε κρυφή στο πέλαγο για νά βγει.3 Όμως, μόλις…
![Read more about the article ΆντονΤσέχωφ: O παραμορφωτικός καθρέφτης (Διηγήσεις του Δωδεκαημέρου)[1] – μετάφρ. από τα ρώσικα, Ελένη Κατσιώλη](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2019/12/rx_anton_chekhov_1897_in_melihovo-copy.jpg)
Μπήκαμε με τη γυναίκα μου στο σαλόνι. Μύριζε βρύα και υγρασία. Εκατομμύρια αρουραίοι και ποντικοί πετάχτηκαν στις άκρες καθώς φωτίσαμε τους τοίχους που είχαν να δουν φως έναν ολόκληρο αιώνα.…
Γεμίζουν τα πνευμόνια σου κι απλώνονται, φτερoύγες αίμα ρόδινο, κι αδειάζουν τα οστά σου, κούφια γίνονται. Εισπνέεις και σαν αλεξίπτωτο ανυψώνεσαι Η καρδιά σου ανάλαφρη κι αυτή, γιγάντια, με ατόφια…
Ο ανθρωπάκος ίσιωσε την ταμπέλα με το ΠΩΛΕΙΤΑΙ που είχε γείρει, καθώς έκλεινε με το λουκέτο την καγκελόπορτα του κήπου. Τότε μόνο πρόσεξε το σκύλο. Όση ώρα φόρτωνε τα τελευταία…
Στον τόπο του δεν έκανε ποτέ τόσο κρύο. Στέκεται όμως έξω από το σταθμό του μετρό, πάνω στη σχάρα που βγάζει ζεστό αέρα. Κρατάει σφιχτά μια ομπρέλα και μαργώνει το…
Το ψύχος ήτο επίμονον και διαρκές εκείνα τα Χριστούγεννα. Από καιρού εις καιρόν λεπτότατον χιονόνερον έπιπτεν εις την παραλιακήν πολίχνην. Η οικία του Παναγή ευρίσκετο παρά την εσχατιάν της πολίχνης.…
Γέροι και οι δυο τους, εσχατόγηροι όπως του άρεσε εκείνου, με τα ξέφτια της λογιοσύνης του, να λέει, περιμένοντας βεβαίως τις διαμαρτυρίες των εκάστοτε ακροατών («ε, μην το λέτε αυτό»,…
