[…]        Και προχωρούσε η νυχτιά, κι ο στόλος των Ελλήνων,        καθόλου, πουθενά ρότα δεν έβαζε κρυφή στο πέλαγο για νά βγει.3                             Όμως, μόλις…

Μπήκαμε με τη γυναίκα μου στο σαλόνι. Μύριζε βρύα και υγρασία. Εκατομμύρια αρουραίοι και ποντικοί πετάχτηκαν στις άκρες καθώς φωτίσαμε τους τοίχους που είχαν να δουν φως έναν ολόκληρο αιώνα.…

 Ο ανθρωπάκος ίσιωσε την ταμπέλα με το ΠΩΛΕΙΤΑΙ που είχε γείρει, καθώς έκλεινε με το λουκέτο την καγκελόπορτα του κήπου. Τότε μόνο πρόσεξε το σκύλο. Όση ώρα φόρτωνε τα τελευταία…

Στον τόπο του δεν έκανε ποτέ τόσο κρύο.  Στέκεται όμως έξω από το σταθμό του μετρό, πάνω στη σχάρα που βγάζει ζεστό αέρα.   Κρατάει σφιχτά μια ομπρέλα και μαργώνει το…

 Το ψύχος ήτο επίμονον και διαρκές εκείνα τα Χριστούγεννα. Από καιρού εις καιρόν λεπτότατον χιονόνερον έπιπτεν εις την  παραλιακήν πολίχνην.  Η οικία του Παναγή  ευρίσκετο παρά την εσχατιάν της πολίχνης.…

Γέροι και οι δυο τους, εσχατόγηροι όπως του άρεσε εκείνου, με τα ξέφτια της λογιοσύνης του, να λέει, περιμένοντας βεβαίως τις διαμαρτυρίες των εκάστοτε ακροατών («ε, μην το λέτε αυτό»,…

               Tο βρίσκω, φίλε μου, πολύ ανθρώπινο αλλά και σύμφωνο προς τον κώδικα της μακρόχρονής φιλίας μας ν’ ανταποδώσω το τηλεφώνημά σου με ένα γράμμα, που,…

Ήταν εκείνη η εποχή πριν απ΄ την έννοια της ευμάρειας, τότε που ακόμα δεν μπορούσε να γνωρίζει τα διαδικαστικά της οικονομικής υπεροχής όπως αργότερα θα έμοιαζαν να ισχύουν, στην κοινωνία…