Αρχοντούλα Διαβάτη: ΒΑΒΥΛΩΝΑ, Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 2019
Η φίλη μου η Θεανώ, «μαζί γεννηθήκαμε», έλεγε και μ’ αγκάλιαζε, « μαζί θα πεθάνουμε», με αποτέλειωνε ξεκαρδισμένη στα γέλια. Ήταν τότε ο θάνατος ακριβώς ένα ανέκδοτο, να γελάσουμε με…
Η φίλη μου η Θεανώ, «μαζί γεννηθήκαμε», έλεγε και μ’ αγκάλιαζε, « μαζί θα πεθάνουμε», με αποτέλειωνε ξεκαρδισμένη στα γέλια. Ήταν τότε ο θάνατος ακριβώς ένα ανέκδοτο, να γελάσουμε με…
Έφτιαξε η μαγείρισσα την κρέμα και την έβαλε στο τραπέζι. Έφαγαν τα αφεντικά, είπαν ευχαριστώ,ενώ τα παιδιά έγλειφαν και τα δάχτυλα. Είχε πετύχει πολύ η κρέμα, άρεσε σε όλους, όλοι…
Ανθρωποκάμπιες Μεσ’ τα κουκούλια μας κρεμόμαστε Περίκλειστοι Μόνοι Απ’ την αυγή του σύμπαντος Αιωρούμενοι Σε δέντρα ουρανοξύστες Το στόμα γεμάτο νήματα Το βλέμμα σφαλισμένο Είμαστε Το ερωτηματικό του κόσμου.…
Ο διάκονος Ανδρόνικος είδε καθ’ ύπνους Μάχαιρα πνιγμένη στο αίμα και Σπουργίτια με σφαγμένους λαιμούς Να γυροφέρνουν στα στενά της Λευκωσίας Μα το ’πε κι ο λοξίας γέροντας Θεόδουλος Δραγάτης…
Δέκα ζωές. Βγαίνουν τόσα βιβλία τα τελευταία χρόνια που ακόμα κι ένας συστηματικός αναγνώστης με καλό ένστικτο τα χάνει μπροστά στη συνεχή παραγωγή τους σαν να είναι προϊόντα για…
Τι ωραία που ακούγεται η βροχή. Από παιδί, πάντα μου άρεσε...Περίεργο, όταν βρέχει σταματάει το μυαλό μου και βρίσκω ηρεμία. Είναι θεραπευτικό να μη σκέπτεσαι συνέχεια, αλλά στον μεγάλο άνθρωπο…
Δεν φταίει ο άνεμος που μας σκορπά / — φταίει που είμαστε φύλλα. Το ποίημα «Τις πταίει;» ανταποκρίνεται στους ιλιαδικούς στίχους Ζ 146-9, οι οποίοι ανήκουν στο επεισόδιο του Γλαύκου…
Ανελκύστε τη Σελήνη! - ανελκύστε τη Σελήνη! κραύγαζαν αλαλάζοντας τα πλήθη. Μυριάδες εκατομμύρια άνθρωποι, τρομοκρατημένοι, είχαν μαζευτεί στις ακτές κάνοντας λιτανείες και παρακλήσεις στους θεούς να σηκώσουν το φεγγάρι από…
Προσγειωθήκαμε στο Αεροδρόμιο “Σαρλ ντε Γκολ”. Με λεωφορείο φθάσαμε στο κέντρο. Το κατάλυμά μας, ένα μικρό, μπουτίκ ξενοδοχείο, βρισκόταν στην περιοχή του πύργου του Άιφελ. Τις πρώτες μέρες τις περάσαμε…
Είμαστε από τα ίδια υλικά φτιαγμένοι κι όμως τόσο διαφορετικοί Όταν αποκάμω ανοίγεις την σκιά της φτερούγας σου Όταν αποκάμεις ξεδιψάμε από την ίδια ρίζα Μας χωρίζει ένας καθρέφτης…
1 Γ ι α μ ι α ζ ω γ ρ α φ ι ά Διυλίζω τη νύχτα Βαθύ μπλε απλώνω Στις επιφάνειες Το φως να περνά Διαγώνια Με…
Μπροστά σ’ ένα βαρύ τραπέζι …