Άσμα Ασμάτων, Κεφαλή β΄ (Απόδοση στη Νέα Ελληνική Κώστας Καβανόζης)  

Της Βίκυς     Ἐγώ ἄνθος τοῦ πεδίου, κρίνον τῶν κοιλάδων.   ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν, οὕτως ἡ πλησίον μου ἀνὰ μέσον τῶν θυγατέρων.   ὡς μῆλον ἐν τοῖς…

0 Comments

Σύλβια Πλαθ: Τουλίπες (Μτφρ: Έφη Φρυδά)  

  Οι τουλίπες είναι πολύ θερμόαιμες, εδώ έχουμε χειμώνα. Κοίτα πόσο λευκά ειν' όλα, πόσο αθόρυβα, πόσο αδιάβατα απ’ το χιόνι. Μαθαίνω τη γαλήνη εδώ, ξαπλωμένη ήσυχα μόνη Καθώς το…

0 Comments

Δώρα Κασκάλη: Ένα ποίημα  

Φράκταλ     Τους τοίχους ψηλαφώ. Βλέπω βραχογραφίες, σπειροειδείς γραφές, σφηνοειδή σχήματα. Αποκρυπτογραφώ τις αναμνήσεις, τόσο πρωταρχικές. Αμέτοχη. Αθώα.   Αυτό είναι ένα σηκωμένο χέρι, ένας μώλωπας το βλέμμα που…

0 Comments
Read more about the article Αρσένυ Ταρκόφσκι:  Ένα ποίημα – Μτφρ. Έφη Φρυδά   
Ο ποιητής κρατώντας στην αγκαλιά του τον Αντρέι Ταρκόφσκι

Αρσένυ Ταρκόφσκι:  Ένα ποίημα – Μτφρ. Έφη Φρυδά  

Ονειρεύτηκα αυτό τ’ όνειρο κι ακόμα τ’ ονειρεύομαι   Ονειρεύτηκα αυτό τ’ όνειρο κι ακόμα τ’ ονειρεύομαι, Και κάποτε πάλι θα αυτό ξαναονειρευτώ, Κι όλα θα ξαναγίνουν, όλα θα μετενσαρκωθούν,…

0 Comments

Φραντς Κάφκα: Διηγήματα και μικρά πεζά – μετάφραση: Έφη Φρυδά  

"Αχ" είπε το ποντίκι, "ο κόσμος στενεύει κάθε μέρα. Στην αρχή ήταν τόσο πλατύς που φοβόμουν. Συνέχισα να τρέχω, και χάρηκα όταν είδα τελικά στο βάθος δεξιά και αριστερά τοίχους,…

0 Comments

Έζρα Πάουντ: Σημειώσεις για το Άσμα .CXX –Μετάφραση: Δημήτρης Ξυδερός    

Έχω παλέψει να γράψω Παράδεισο   Μην κινείσαι Άφησε τον άνεμο να μιλήσει αυτό είναι παράδεισος.   Είθε οι Θεοί να συγχωρήσουν ό,τι εγώ έχω πράξει Είθε εκείνοι που αγαπώ…

0 Comments

Γεωργία Παπαδάκη: Γράμμα της Πανόπης προς τον Ευθυβολο     

        Σε προηγούμενο κείμενό μας1  παρουσιάσαμε  τον Αλκίφρονα, έναν  επιστολογράφο του 2ου αι. μ. Χ., και το έργο του. Στην παρούσα στήλη παραθέτουμε μεταφρασμένη μία από τις Αλιευτικές…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Σέπια

Ο ουρανός ήταν σχεδόν λευκός, ο ήλιος μεσουρανούσε απορροφώντας και το παραμικρό ίχνος υγρασίας στην αμμουδιά που είχε σπάσει, ρωγμές την διέτρεχαν σχηματίζοντας ανόμοια κομμάτια, κι ήταν σαν να έβλεπες…

0 Comments

Κ.Β. Λαμπράκης: Όνειρο

Στριφογύριζε μέσα στο άδειο σπίτι και ανεβοκατέβαινε τις σκάλες, πιο πολύ τις ανέβαινε παρά τις κατέβαινε, που σημαίνει ότι βρισκόταν πιο πολύ πάνω, στο πάνω μέρος του παλιού παραθαλάσσιου σπιτιού,…

0 Comments

Γιώργος Γάββαρης: Ένα ποίημα  

ΑΣΚΗΣΗ Η έρημος ξεμακραίνει, ήμουν συνεπαρμένος από την πάμφωτη γλυκιά της αύρα. Ένιωσα ντροπή μικρή πως εδώ ψάχνω σημάδια. Κίτρινοι κόκκοι ξεροί μαλακώνουν και τσακίζουν το καύκαλο του εγωισμού. Νιώθεις…

0 Comments