![Read more about the article Γιώργος Βέης: Ημερολόγιο Συν/γραφών [συνέχεια]](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2018/12/book-58446_960_720.jpg)
«Είπε ότι θα προτιμούσε να μη μάθει ποτέ από πού πηγάζει ο Νείλος κι ότι θα έπρεπε να παραμείνουν ορισμένες περιοχές απάτητες, κάτι σαν πεδία θηράματος της ποιητικής φαντασίας». Τζορτζ Έλιοτ,…
Όχι πίσω από θάμνους, πίσω από την εφημερίδα El Sol κάθομαι και δεν διαβάζω. Ωστόσο, από τον αμερικάνικο τύπο, μπορεί να συμπεράνει κανείς, ότι οι φοιτητές σταμάτησαν τις απεργίες, ο…
«Τρίτος όροφος, τέταρτη πόρτα δεξιά, η καφέ γραμμή στο διάδρομο σας οδηγεί στο γραφείο του διευθυντή. Να πάρετε κουπόνι προτεραιότητας, ακόμη κι αν δεν υπάρχει άλλος στην αναμονή. Κουπόνι άλφα…
ΑΠΟΓΥΜΝΩΜΕΝΟ Απογυμνωμένο Από την χρηστική του αναγνωρισιμότητα το χαμένο αντικείμενο στέκει Αμήχανο και χωρίς προσδιορισμό προσπαθεί μέσα στην αταραξία της στιγμής να καταλάβει πού ανήκει Δίχως να το κοιτούν δεν…
Τα παγκάκια της μοναξιάς Πάντα χιονιά θα θυμίζουν. Υπάρχει κάποια δίοδος προς την έξοδο; Εφηύρε ο άνθρωπος πολλές μηχανές επικοινωνίας μέσω καλωδίων και πομπών. Κατήργησε τη γλώσσα πολλάκις. Χτυπά…
--------------- Μια ώρα αργότερα οι νάνοι ήταν ακόμα μαζεμένοι γύρω της. Της έπλυναν το πρόσωπο, της χάιδεψαν τα μαλλιά, της έδωσαν να πιεί νερό και γενικά έκαναν ότι μπορούσαν για…
Η Πεύκη είναι παράδεισος. Αυτό το ξέρουν ακόμα και οι σκύλοι. Στην πολυκατοικία που μένω, έχουμε ένα όμορφο, κάτασπρο και πανέξυπνο κανίς, τον Τόμπι ή Τωβία, όπως τον φωνάζω εγώ,…
Όλο καθυστερώ. Αναβάλω. Δεν είναι πρωτότυπο, τ` ομολογώ αλλά είναι βασανιστικό. Λέω ότι είμαι αναποφάσιστος. Δεν με πιστεύουν. Ίσως επειδή η μούρη μου είναι σοβαρή κάπως βλοσυρή (ή μάλλον η…
ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ Στην Ντένια Αθανασοπούλου – Κυπρίου Είχα πολλά πράγματα Να πάρω μαζί μου Από την συνάντησή μας Ξαφνικά χθες το πρωί Ή στον ύπνο μου Λίγες απαλές κουβέντες…
«Ποίηση είναι όταν μια λέξη συναντάει μια άλλη για πρώτη φορά»: η αμεσότητα της ετυμηγορίας του Ζαν Ταρντιέ (1903 – 1995). Η ηδονή της λέξης άπαξ. ** Η έγκυρη γραφή:…
Ένα πρασινωπό θαμπό φεγγαρόφωτο πλημμύριζε το δωμάτιο. Η γυναίκα του λοχαγού κοιμόταν όπως την είχε αφήσει ο άντρας της. Τα απαλά της μαλλιά ήταν λυτά, απλωμένα πάνω στο μαξιλάρι, και…
Τρίτη μέρα (Στον πατέρα μου) Μια κίτρινη πεταλούδα άνοιξε τα φτερά της και μαζί ανοίξανε τα μάτια μου. Και είδα τότε πραγματικό σκοτάδι. Είδα το νερό να τρέχει παντού και…
