ΖΩΗ ΚΑΤΣΙΑΜΠΟΥΡΑ: Τα πετεινά του μετρό
Ήταν βράδυ, κάπως αργά, και στο μετρό δεν είχε πολύ κόσμο. Καθίσαμε με την Α. σε δυο απέναντι θέσεις και μιλούσαμε απορροφημένες τόσο, ώστε να μη δώσουμε μεγάλη σημασία στους…
Ήταν βράδυ, κάπως αργά, και στο μετρό δεν είχε πολύ κόσμο. Καθίσαμε με την Α. σε δυο απέναντι θέσεις και μιλούσαμε απορροφημένες τόσο, ώστε να μη δώσουμε μεγάλη σημασία στους…
ο χουχουριστής Είναι τα ταξίδια ένας τόπος κι ένας άλλος τόπος, ο τόπος που φτάνουμε, λέω, κι έχω στο νου μου την ψυχή της, έτσι που αγωνίζεται να σκίσει τη…
ΣΕ ΙΣΑ ΜΕΡΗ Είμαι σαγηνευμένος από τούτο το παντρύφερο κομμάτι της εξοχής, από την όλο μοναξιά κουπαστή του, στο χείλος της οποίας φτάνουν οι μπόρες και αποδεσμεύονται με ευπείθεια, και…
η πρώτη φορά Η πρώτη φορά που είδα την άβυσσο ανάμεσα στο μυαλό μου και τον έξω κόσμο με σημάδεψε για πάντα. Από τότε παλεύω να δω τι…
Όσο περισσότερο χρόνο ζεις με έναν άνθρωπο τόσο πιο αθέατος παρατηρητής γίνεσαι. Το καθημερινό μου θέαμα λοιπόν, από αθέατη θέση. Η ματιά μου το όπλο μου. Το θήραμα εύκολο. Η…
εντύπωση ενώ ανατέλλει ο ήλιος στον Claude Monet Ο πρόπαππος μου Ονορέ, μέγας μες στο Παρίσι τεχνοκρίτης, τη ζήση του ανάλωσε κι όλη την αυθεντία ενάντια κάποιων Μονέ Σεζάν…
15.30 μ.μ Αυτή η Σκιά πάνω από την Κλίνη δεν είναι παρά του Ακάλεστου ανάποδη κρέμεται Νυχτερίδα και προσβλέπει σε Κατάληψη Ψυχής δεινό Οπωροφάγο Σαν Νυχτοπούλι κοιμάται στο γείσο του…
Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ Μοβ λουλουδάκι σ' αρχαίας πέτρας ρωγμή άδει το έαρ ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ ΑΝΟΙΞΗ Αθανασίας άνθη…
Στο μικρό σπιτάκι στην άκρη του δρόμου θα έβρισκε εκείνον που ήξερε το βουνό. Έτσι του είχαν πει. Έφτασε εμπρός στην κουρελού που σκέπαζε το άνοιγμα της πόρτας και πριν…
Ο Χάμιλκαρ Σας, ο παππούς μου, ένας νεαρός, ας πούμε, εβδομήντα ενός ετών, είχε μόλις μάθει μόνος του ανάγνωση, όταν ξεκίνησε το πράγμα. Το πράγμα: ως τέτοιο πρέπει να θεωρηθεί…
ΚΑΠΝΟΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ «...όλα του σώματος ποταμός και της ψυχής όνειρο και καπνός» ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ Το θάνατό του ζει καθένας μοναχός του μοιράζοντας τις φλέβες του μισές στη θάλασσα…
Συνεπέστατη στο ραντεβού. Τσακίζει μίσχους λουλουδιών με τις κομψές της γόβες. Στο πέρασμά της αμυγδαλιές χαιρετούν με γαντοφορεμένα δάχτυλα πουλιά πέφτουν απ’ την φωλιά μαλλιαρές μικρές βόμβες ανατινάζονται στο έδαφος…