Καίτη Στεφανάκη: Ο κύριος Λ.Α.Κ.Τ.Ε.

Σχολαστικός στο έπακρο, με μνήμη αλάθητη, ταξινομεί τα λάθη· τα λάθη των ανθρώπων αποθέτει σε μυστικές σπηλιές ενός εγκέφαλου κάπου στο σύμπαν, προστατευμένου δια παντός από αμνησία, άνοια ή άλλη…

3 Comments

Ηλίας Κεφάλας: Καυτό μεσημέρι

Τα μάτια του είναι καρφωμένα στο ταβάνι και μένουν απλανή. Λεπτομέρειες του τοίχου εγγράφονται χωρίς καμία σημασία σε κάποιο απροσδιόριστο σημείο του εγκεφάλου του. Η κάψα του αυγουστιάτικου μεσημεριού καίει…

0 Comments

Γεωργία  Παπαδάκη: Ευριπίδη Ἑκάβη, στ. 547-570

            Η Τροία έχει πέσει. Η βασίλισσα Εκάβη και η κόρη της Πολυξένη βρίσκονται μαζί με άλλες Τρωαδίτισσες σκλάβες στο στρατόπεδο των νικητών Αχαιών, που έχουν περάσει στη θρακική…

0 Comments

Φάνης Κωστόπουλος: ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Συχνά, όταν αναφέρομαι στις σχολικές μου ‘’ανδραγαθίες’’, παραδέχομαι, με σατανική απάθεια θα έλεγα, ότι ήμουν ολέθριος για το σχολείο. Και πράγματι ήμουν, γιατί σχεδόν πάντα οι ταραξίες μαθητές δεν έχουν…

0 Comments

Έφη Φρυδά: Ο κήπος σκιερή ετοιμασία περιεχομένου

  Ο κήπος σκιερή ετοιμασία περιεχομένου Τα σκαλιά στρογγυλεμένα σε ακουμπούσαν για να αρχίσεις να νιώθεις Κι όταν έμπαινες στο διάδρομο Χώρος απροσδιόριστος, χρησιμότητα δύο κατευθύνσεων με μια υδρόγειο για…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: Η Μπλε

Λιγνή, κλαράκι. Με ατίθασο  κατσαρό και  μάτι ανήσυχο. Με περίμενε κάθε Ιούνιο στο νησί, εμένα την πρωτευουσιάνα, να συνεχίσουμε τα μυστικά μας από κει που τα αφήσαμε το περασμένο καλοκαίρι. Πήγαινε…

0 Comments

Μαρία Κουγιουμτζή: Η Λιτανεία

Μέσα στο πυκνό σκοτάδι σέρνονταν οι οιμωγές. Άνθρωποι αλυχτούσανε σαν σκύλοι. Είχανε μεταμορφωθεί, μαζί κι  ο τόπος, γέμισε κόκαλα και αίμα. Βγήκανε τα θηρία και ξεσκίζανε σάρκες τρυφερές και σάρκες…

0 Comments

Γιώργος Βέης: Ημερολόγια Συν/γραφών

** Επανεκκίνηση τώρα. Γράφω, πίνω, θυμάμαι: τσάι με τζίντζερ και κανέλα. Την πρώτη φορά που το δοκίμασα στην πρωτεύουσα του Βιετνάμ, νόμισα αμέσως ότι υπερίσχυε κατά πολύ η εύκολα αναγνωρίσιμη…

0 Comments