Ελένη Σιγαλού: Ένα σονέτο
ΣΟΝΕΤΟ 7 Με σκεπασμένο πρόσωπο πάνε στον άλλο κόσμο τα ήθη αυτά πανάρχαια κανένας δεν τ’ αλλάζει ο νιος νεκρός μη φορτωθεί με φως που δεν του μοιάζει και του…
ΣΟΝΕΤΟ 7 Με σκεπασμένο πρόσωπο πάνε στον άλλο κόσμο τα ήθη αυτά πανάρχαια κανένας δεν τ’ αλλάζει ο νιος νεκρός μη φορτωθεί με φως που δεν του μοιάζει και του…
Η ιστορία ενός σκληρού μπαγάσα. Ήρθε στην πόρτα μια νύχτα μουσκεμένος κοκαλιάρης, δαρμένος, τρομαγμένος ένας άσπρος γάτος κολοβός κι αλλήθωρος. Τον πήρα μέσα και τον τάισα κι εκείνος έμεινε κι…
Ερωτικό του Νοέμβρη Του Άη Γιωργιού του μεθυστή Τρεις του Νοέμβρη Κατέβηκα στο υπόγειο να ανοίξω το βαρέλι Με το καινούριο το κρασί Που θα ευφράνει τις παρέες του…
Είμαι Η έρημος έρημος Η νύχτα διάττων έστω φως Έλεος Ψιθυρίζει Την αγκαλιάζω να ακούσω Μου δείχνει το κλαδί για το σχοινί Όλα θα γίνουν Θα σε…
ΒΥΘΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ Η παραστατική γεωμετρία μου χρησίμευσε τελικά να προβάλλω στον ουρανό τους αστερίες και τα κοχύλια του βυθού μου. Κάποτε μες από σκοτεινές σπηλιές αναδύονται επώνυμες νεράιδες και…
ανακύκλωση γράφω ιστορίες που ποιητικά μπερδεύουνε τις λέξεις τους διασπώντας άναρχα τα στεγανά του λόγου καθώς οι στίχοι μου να σέρνονται στο χώμα προτιμούν αρνούμενοι να συνταχθούν με ψεύτικο λυγμό…
Η Αχμάτοβα στην Ανατολή Στην Ανατολή, με τους διαφορετικούς ήχους, τις δυνατές μυρωδιές και εικόνες, σε μια πολιτεία πέτρινη και μακρινή, εκεί που μερικά χρόνια αργότερα θα έστελναν και τους…
Il pleure dans mon coeur comme il pleut sur la ville[1] Τι βροχή αδιάκοπη. Αιώνια! Τα νερά είχαν μπει από την πίσω είσοδο του καταστήματος. Κατά την έξοδό τους από…
(Απόσπασμα από το μυθιστόρημα-ποίημα "Η ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ") Για τη Gwen Harwood Κάθε χρονιά, χρόνια τώρα Πάνω στο πρόσωπο του πιθήκου Μια μάσκα πιθήκου Basho “Τι τον θέλετε τον ποιητή;…
(Σ.τ.Μ.) Δυο «αγαπητικούς της τύχης» ξέρω εγώ: τον Αίγισθο και Μάκμπεθ. Κι οι δυο τολμούσαν να πεθάνουν, έλεγαν, «με το σπαθί στο χέρι». Και γι’ αυτό αξιώθηκαν την…
ΜΗΤΕΡΑ Βαθύς ύπνος διατρέχει Τη ραχοκοκαλιά μου Μαύρες ορχιδέες Φυτρώνουνε Στη ράχη μου Σαν κρίνοι Στις ράγες Απονήρευτοι Κυλάνε Οι επιβάτες Του λήθαργου νεκροί Κι από τα σαρκοβόρα άνθη Που…
1. μπαλάντα του ανατέλλοντος πρωινού, η ένα πρωί θα ξυπνήσω και όλοι μου οι εφιάλτες θα με κοιτούν ειρωνικά θα σηκωθώ απ’ το κρεβάτι και θα σφουγγαρίσω από το πάτωμα…