ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ, Ο “ΜΑΣΙΣΤΑΣ”
Ο «μασίστας» Το μπόι του Σταύρου ήταν σίγουρα κάτω από το ένα εξήντα. Λίγο πριν πεθάνει, που είχε ζαρώσει, φαινόταν ακόμη πιο κοντός. Στη ζωή του, όλες οι δουλειές που…
Ο «μασίστας» Το μπόι του Σταύρου ήταν σίγουρα κάτω από το ένα εξήντα. Λίγο πριν πεθάνει, που είχε ζαρώσει, φαινόταν ακόμη πιο κοντός. Στη ζωή του, όλες οι δουλειές που…
Οι ελιές του πεζοδρομίου Το δεκαήμερο του Γενάρη μετά τις γιορτές είχε πολύ κακό καιρό εκείνη τη χρονιά. Εντάξει, κακό καιρό της Αττικής, αλλά δεν μπορούσες να βγεις έξω, να…
Ταΐζει τον γάτο Μπήκαμε στο καθιστικό των συναισθημάτων Υπερφυσικά του ωραίου Διαλύεται ήδη η όψη του καιρού Φτιάχνουμε μαγικά διπλής σημασίας Σε παιχνίδι φιλικό Είδα την ουρά του να αιωρείται…
Φάλτσες κορώνες Βουβές ατάκες σιφόν Άλλοτε ντίβα * Η ιστορία Επαναλαμβάνεται Θύμα άνοιας * Το αστείο μ’ ένα χα Πετά πηγαίνει Η τρύπα μένει * Κοιτάζω το κενό Και με…
ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΕΝΟΣ ΙΚΑΡΟΥ Όσοι είναι εραστές πορνών και κάνουν τρέλες είν’ ευτυχείς, είν’ φρέσκοι-φρέσκοι και χορτάτοι· εμέ όμως μού ’χουνε τα χέρια ρέψει – κάτι θα φταίει τ’…
Ποιος σου ’δωσε καημένε καουμπόη τον ρόλο του κακού σε τούτη την ταινία και πάταγες με μίσος την σκανδάλη; Τώρα ήρθε η ώρα η δική σου να πεθάνεις και οι…
Ελλήνων λόγια πώς να εξελληνίσω! «Ελληνικά μιλούν», δεν τους καταλαβαίνω. Εμένα που ο φτωχός δεν ξέρω μήτε ο τάφος μου πού κείται –μολονότι γνωρίζουν άριστα για τ’ αλλουνού Αλέξη τον…
Μέσ' απ' τους Αμπελώνες διάλεξεν η Νύφη δρόμο να πάρει για να πάει στην εκκλησιά και καθώς βάδιζε με τ' ολοκέντητό της νυφικό τους δαντελένιους πέπλους ξέπλεκα τα μαλλιά…
Τα παιδιά δε μεγαλώνουν οι γάτες είν’ εφτάψυχες οι λέξεις είναι εύκολες αν πρόκειται γι αυτές κι αν όχι τα πέταλά τους αφήνουν τα ίχνη που πάνε πίσω σαν τα…
Το καλοκαίρι πέρασε κρατώντας την αναπνοή μας. Ύστερα ήρθαν οι βροχές. Τ’ ασήμια τους απλώθηκαν πίσω απ’ την πλάτη σου. Τα σκαλιά ψηλά. Τα παράθυρα δύσκολα, έτοιμα να μας καρατομήσουν.…
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ζωή παίρνει ένα παράξενο χρώμα μια μικρή καρδιά αρχίζει να χτυπά ο κόσμος είναι παγωμένος το αγόρι φωνάζει τ’ όνομα των χαμένων του προγόνων σηκώνει το χέρι που…
Ξύπνησε αργά νιώθοντας μια γλυκιά αίσθηση προσμονής. Ήταν σίγουρη ότι θα τον έβλεπε σήμερα. Το γλυκό βάσανο της σκέψης του, η υπέροχη εμμονή, που κανείς ώς τότε δεν της είχε…