Φωτεινή Κονταργύρη: ένα ποίημα

Χαρτιά Βουΐζουν τα μάτια μου Κιλά εγγράφων πηγαινοέρχονται σαν δίσκοι μ' εξωτικά εδέσματα Βουνά χαρτιού Στοίβες ολόκληρες Ντάνες μικρές με λαστιχάκια Ντάνες μεγαλύτερες με λάστιχα γερά Ελέγχονται προσεκτικά τα πάντα…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  Επινοητής

Τετριγμένων πονημάτων, Απονενοημένων διαβημάτων Επινοητής Τετριμμένων θαυμάτων…   Ανοήτως επιμένων Υπομονετικώς υπονομεύων Το Αχανές Με νησίδες χαράς Φυσσαλίδες φθοράς Πλην όμως Ευτάκτου…   Ατάκτου πυρός Εξορίστου Δια πρωταρχικού Ύδατος Αποσβεννυομένου.…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη: δυο ποιήματα

Ι Μας κλείνουν από παντού τείχη απροσπέλαστα. Κανείς όμως δεν προέβλεψε να εξαφανίσει τα χαλίκια Τούτο το μάθημα ορθοφωνίας γέννησε τη μονάκριβη λέξη Από εκεί στην πράξη για να πετάξει…

0 Comments

Κατίνα Βλάχου: ένα ποίημα

Επιμένει      Κουβαλάω στο κύτταρό μου ίχνη γενετικά των πρωτοπλάστων Mε τη σφραγίδα προαιώνιου φόβου κι  εκείνην της κρυφής επιθυμίας τον θάνατο αν μπορώ να ξεγελάσω   Βάζω τις…

0 Comments

Τ. Σ. Έλιοτ. Burnt Norton (απόσπασμα) Μτφρ. : Παυλίνα Παμπούδη

Και όμως τα δεσμά του παρελθόντος και του μέλλοντος Συνυφασμένα μέσα στην αδυναμία του κορμιού που αλλάζει, Το ανθρώπινο γένος προστατεύουν από ουρανό και κόλαση Που η σάρκα δεν μπορεί…

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας: Η «Ελένη» (τρίπτυχο θεατρικό εμβόλιμο στον μονόλογο «Ελένη», εκδόσεις Ατρειδών Κύκλος)

Ελένη, άνθος φθινοπωρινόν.   Βλέπω τα λουλούδια να πέφτουν Τα φύλλα του φθινοπώρου Να αποκολλώνται από το δέντρο Να λικνίζονται ελαφρά στον αγέρα Να σμίγουν νοσταλγικά με τη γη. Χαίρομαι…

0 Comments