Γιώργος Δουατζής: Τρία ποιήματα
Σιωπή «Μπήκα στη σιωπή για να μάθω» Τα μικρά, Εξάντας, 1996 Στον τόπο αυτό ακρίβυνε πολύ η σιωπή, πολύτιμη μέσα στη σπανιότητά της. Πασχίζει να ανασάνει ψάχνοντας ρωγμές στην ακαταμάχητη…
Σιωπή «Μπήκα στη σιωπή για να μάθω» Τα μικρά, Εξάντας, 1996 Στον τόπο αυτό ακρίβυνε πολύ η σιωπή, πολύτιμη μέσα στη σπανιότητά της. Πασχίζει να ανασάνει ψάχνοντας ρωγμές στην ακαταμάχητη…
Τα συρταράκια Να σηκωθεί απ' το κρεβάτι, όπως σηκώνεται μια σημαία στον ιστό της, να στήσει στον τοίχο την ημέρα της, να διαγνώσει παθολογίες φθοράς στα σεντόνια, ν' αερίσει το…
Σεπτέμβρης Ξαφνιασμένος σταμάτησε στο μπαλκόνι του φθινοπωριάτικου εκείνου απομεσήμερου μπροστά στη θέα των κήπων που άρχισαν να φθίνουν. Γύρισε αργά μέσα κοιτάζοντας με μέ απορία μες απ’ τον καθρέφτη.…
Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω γιατί αγόρασα απένταρη εκείνα τα κρεμαστά σκουλαρίκια με τη ροζέτα σε σχήμα σταγόνας. Ταλαιπωρημένη, τα τελευταία μου χαρτονομίσματα να διεκδικούν είδη πρώτης ανάγκης, μάλλον αιφνιδιάστηκαν…
ενηλικίωση Κάποτε στράφτανε τ΄ ασημένια κουτάλια ψέλλισε στον υπάλληλο με τριμμένη φωνή δεν τα θέλω αυτός τ΄ απίθωσε σε παλιά πολυθρόνα σκισμένη στο πλάι από στιλέτο χρησιμοποιημένο κι αλλού,…
Ναι, φαίνεται, σαν σε αυτήν την πόλη με τα θορυβώδη χρώματα και τους πιο πολύχρωμους θορύβους στην Γη ειδικά σήμερα το βράδυ να έχουν σιγήσει τα χρώματα νωρίτερα και να…
Μια γάτα του Αιγαίου. Μμμμ… Μάλλον ένα γατί θηλυκό. Εγώ! Και γέννημα και θρέμμα και μορφή. Ψυχούλα ανεξάρτητη, χαδιάρα, παιχνιδιάρα, αλλά από ανατροφή…. Ντροπή! Τα πρώτα μου τα βήματα, του…
Τριάντα χρόνια ταξιδεύανε. Ήταν γερό σκαρί η τριήρης τους, θα ’λεγες ζυμωμένη με τους μυς και με τις ράχες τους. Εψές το βράδυ γύρισαν στ’ αμπάρι μιας ολκάδος. Είχανε ξαρμυρίσει…
Της τηλεφώνησα για να της ευχηθώ καλές γιορτές. Και κείνη, με το θάρρος της φιλίας μας, ξέσπασε: Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. «Πότε θα στολίσεις;» με ρωτάει. «Κάτσε…
Η σελήνη δε φλογίζεται αλλά μόνο συ ντύνεται μ’ ασήμι και συ με χρυσό το φως της χαλαλίζει το φως της χαλαλίζει μα συ το χαρίζεις Η σελήνη στον…
Η θανάτωση του ΄Εκτορα από τον Αχιλλέα1 …
Ακόμα γράφεις;! Στην αρχή σχεδόν δεν τον πρόσεξα στα μισά όμως με κατέλαβε αθεράπευτη μια μελαγχολία η καρδιά μου φτερούγισε ώσπου δεν άντεξα με στόμα ευωδιαστό πλησίασα…