Βαΐα Τζώρη: Στατικό

Σαν τρόμος κυριακάτικος Λιγόστεψε η μέρα και οι χαρές Ακούς σε τόνο πένθιμο εντός και γύρω γύρω Πόσους γλάρους είδες να γελούν Αυτό το καλοκαίρι; Γέρνει ο σκίνος και διψά…

0 Comments

Θοδωρής Σαμαράς: βύθος

ήπαψε-νε και έφυγα-με το βαρκάκι τράβηξα-με στ' ανοιχτά κύμα πήρε-μας τους μακρυά κι έσβηνα σιγά σιγά με τους συντρόφους δίχως παρηγοριά   σβήναμ' ένας ένας έβλεπά-τους σ' ίδια βάρκα μέσα…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: Η Μισέλ των ονείρων και του Παραπετάσματος

Η Κασσάνδρα ήταν πέντε χρονών, όταν πρωτάκουσε για τις «χώρες του Παραπετάσματος». Ήταν κάτι που την άγγιξε πολύ κι ας μην ήξερε καθόλου τι χώρες ήτανε.  Την συγκινούσε, όμως, το…

1 Comment

Μαριανίνα Βεντούρη: Τέσσερα ποιήματα σχεδόν αυθόρμητα

ΜΙΣΟ ΦΙΛΙ   Μισό φιλί, το ρόδι ακέριο αγόρι που μιλάς την ίδια γλώσσα φοράς ακόμα το πουκάμισο που αγκάλιασα; Το μεσιανό κουμπάκι είναι δικό μου   Άκου και τ' όνειρό μου:   Στον βράχο αποσταμένη να ξεφυλλώ καβούρια πληθαίνουν ολοένα ένα με ανεβαίνει περνώ του μια καδένα κρεμάται στον λαιμό.     ΣΑΝΤΑ ΜΑΡΙΝΑ     Στη μια φορά, σ' έναν καιρό στον Ουρανό ή τον Τάρταρο Θα πω να πέσει ο Άνεμος Ν' ανέβει το Φεγγάρι Να βγει απ' την εικόνα της Η Παναγιά η Μαρίνα Να φτάσει ως τα χείλη σου Κι ως σκύβεις να φιλήσει Να την ρωτήσεις να σου πει  …

0 Comments

Βάλτερ Πούχνερ: Κύκλοι

12) Kύκλοι ανοίγουν, κύκλοι κλείνουν. Σαν τις εποχές των ιστοριογράφων. Κλείνει το κερδόκαινο, το σπαταλόκαινο, και αρχίζει η τελευταία φάση του ανθρωπόκαινου. Και η τελευταία των ιστοριογράφων.   Κύκλοι κυλούν,…

0 Comments

Φάνης Κωστόπουλος: ΠΑΡΙΣΙ

Δυο βήματα είσαι μακριά Από τα γραφικά του καλντερίμια.                         Κι όμως δε λες, δε γράφεις τίποτε γι’ αυτά,                        Μα κι ούτε βρήκες τον καιρό                        Εκεί να περπατήσεις         …

0 Comments

Κλεονίκη Δρούγκα: Ερωτικόν

Τελευταίως δεν είμαι τόσο ευδιάθετη γι΄ αυτό παίζω παιχνίδια τη σιωπή ντύνω με κείνο το βεραμάν παρεό που κάποτε έλεγες μου πάει και ασάλευτη το σούρουπο στον καθρέφτη του μπάνιου…

0 Comments

Φισκαντόρο. Dennis Johnson. μτφρ. Έφη Φρυδά

«Ναγκασάκι». Ο Ρόντερικ Τσάμπερς έκανε ένα βήμα πίσω, κι άλλο ένα δεξιά, πλησιάζοντας τη λάμπα στον τοίχο. «Η ξεχασμένη βόμβα». «Ω Θεέ μου», σκέφτηκε ο κύριος Τσιουνγκ. Αν δεν ήταν…

0 Comments