........................................................................................ «Θα μπορούσα να σε προσλάβω ως καμαριέρα… Με μεγάλη χαρά» είπε η Λευκή Βασίλισσα. «Δυο δεκάρες τη βδομάδα και μαρμελάδα κάθε δεύτερη μέρα». Η Αλίκη δεν μπόρεσε να…
Σχ. 1 Φ 1-33 Μα όταν στου καλοτρεχούμενου του ποταμού φτάσαν2 το πέρασμα, στου Ξάνθου3 με τα στροβιλιζόμενα νερά που ο αθάνατος τον γέννησε ο Δίας, εκεί τους χώρισε…
V Να ’μαι λοιπόν εδώ, στου δρόμου τα μισά, είκοσι χρόνια έχοντας Είκοσι χρόνια ξοδεμένα σπάταλα, τα χρόνια του Μεσοπολέμου Προσπαθώντας να μάθω τη χρήση των λέξεων, και κάθε…
Η εφημερίδα Ένας που μιλάει μόνος του την ώρα που κατηφορίζω προς το κέντρο της πόλης εκνευρίζεται επειδή έχω διπλωμένη στη μασχάλη μια εφημερίδα. Καγχάζει κουνάει τα χέρια του νευρικά…
ΧΑΛΕΠΙΟΣ ΠΕΥΚΗ Ποτέ δεν ζήσαμε χωριστά. Κι όταν πέθανε βρέφος μεγάλωνε μέσα μου σε πένθος μεταξωτό. Κι όταν μεγάλωσε πολύ ξαναπέθανε. Κι ήταν πάλι βρέφος μα είχε άλλο σώμα.…
Επιτέλους φτάσαμε εγώ και ο άντρας μου στο παλιό αρχοντικό, του προπάππου μου. Το υπέροχο αινιγματικό σπίτι πέρασε από τα χέρια τριών γενεών της οικογένειας μας όμως κανείς δεν κατάφερε…
Στοχάσου Οι μαύροι δαυλοί θα ξανάρθουν αργά δρασκελίζοντας του θερισμού τον χρόνο νεκρούς ανέμους να σηκώσουν ξανά Ποιος θ’ αντιμετωπίσει τις νεκρές ψυχές τους; Μαραίνονται οι άνθρωποι τ’…
Αμήχανοι στοχασμοί τέμνουν τη Γλώσσα κατά μήκος. Το αλφάβητο υποσυνείδητα κινείται – μετακινείται καλλιεργώντας ποιήματα. Πρόκειται για προϊόντα επιδοτούμενα, καθώς, απαιτούνται ποσότητες από έμπνευση, μεταφορές, παρομοιώσεις, σιωπές, φως, έρεβος,…
Οι γέροντες στο επαρχιακό καφενείο του Πρίαμου ανέλαβαν καθήκοντα για την απογευματινή παρτίδα πρέφας. Λίγο πιο πέρα ο φωτογράφος του χωριού μετράει τον ρυθμό των likes για τις κέρινες κούκλες…
Πριν ξημερώσει, ένστολοι φρουροί εξέλαβαν τις λάμψεις στα σύνορα για νικηφόρες φρυκτωρίες και ζητωκραύγασαν. Μια έφηβη, τιμωρημένη στη σοφίτα, ντράμερ στο τοπικό συγκρότημα και τυμπανίστρια στο σχολείο, καραδοκούσε, ξάγρυπνη στις…
τὸ ἄμετρο παρὸν μιὰ διαρκὴς αἰώρηση ἡ νοσταλγία σου ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΛΙ Νόμιζα πώς στὴ σιωπὴ τοῦ μακρινοῦ πριν εἶχα τήν πίκρα μου στρατοπεδεύσει σὲ ἕνα καμαράκι ἀσβεστωμένο…
Λένε πως κάθε εποχή τη χάρη της έχει μεταβολίζει προσδοκίες κι ύστερα την πόρτα χτυπάει φορτώνοντας μνήμες την επόμενη. Το φθινόπωρο, ας πούμε, βγάζει φεγγάρι καπνισμένο και φεύγοντας αφήνει τα…
