Άζη Γουζίου: Ξεματιάστρα Ζώων και Φυτών
Ήταν δεν ήταν είκοσι χρόνων η Μάνια όταν η γιαγιά της η Σμυρνιά της δίδαξε την προσευχή του ξεματιάσματος. “Άκου κόρη μου”, της είπε μια μέρα, “θα παντρευτείς, θα κάνεις…
Ήταν δεν ήταν είκοσι χρόνων η Μάνια όταν η γιαγιά της η Σμυρνιά της δίδαξε την προσευχή του ξεματιάσματος. “Άκου κόρη μου”, της είπε μια μέρα, “θα παντρευτείς, θα κάνεις…
Όλες τις μέρες, υφαίνεις μια πικρή συγγνώμη, να σαβανώσεις τα παλιά, να τα ζεστάνεις, μήπως κι εκκολαφθούν καινούργια λόγια, πιο ζυγισμένα και λιτά . Κι όμως, αυτή ξηλώνεται τις νύχτες…
Το σύνορο ο θρόμβος αίμα στη φλέβα του ποταμού. Το σύνορο λέει «σταμάτα» στον άνεμο, όμως ο άνεμος άλλη γλώσσα μιλά, και συνεχίζει. Alberto Rios …
Το πνεύμα που καθορίζει αυτήν την στιγμή του χρόνου αναπόφευκτα μαραζώνει – και, ολοκληρωτικά τεταμένο, ποθεί αυτόν τον μαρασμό. Ο μύθος και η πιθανότητα του μύθου διαλύονται: παραμένει μόνο ένα…
Από παλιά είχε μανία με τα χρυσόψαρα ο Αγάπιος. Τα χάζευε και τα μελετούσε με τις ώρες. Στις φωτογραφίες από τις εγκυκλοπαίδιες. Στις λιμνούλες με τα συντριβάνια των πάρκων. Στους…
Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά, και στάθηκε κάτω από τη μακρόστενη σκιά, ενός κυπαρισσιού. Τι διαφορετικό άγγιγμα, στο δέρμα, που έχει κάθε σκιά. Ο Γιώργης, ήταν όμορφος μα άβουλος. Και…
Έφτιαχνα πάντα κάτι με ό,τι περίσσευε. Με το ψωμί αντίδωρο έδινα στα πουλιά Με τα ρετάλια κορδέλες στα κορίτσια Με τα δάκρυα κόμπους στο σχοινί να μετριέμαι παλεύοντας από κάπου…
Είμ' ένα ξύλινο παιδί, μπορεί αγόρι, μπορεί κόρη. Μπορεί να ζω στο Έβερεστ, μπορεί και στην Τοσκάνη. Άλλες φορές είμαι καλός, άλλες το σκάω νύχτα από το σπίτι κι αλητεύω.…
Θυμάσαι; Τα ματάκια σου γεμάτα απορία κοίταζαν τα πόδια εκείνων που πατούσαν το νοτισμένο χώμα από το πέρασμα μιας απογευματινής ανοιξιάτικης μπόρας. Κούνησες χαρούμενο την ουρά σου, ‘είμαι κι…
Την μητρική μου πλέον ομιλώ την ακοίμητη προστάτιδα των τραγουδιών μας αυτή που κάνει τη λαλιά μου να χορεύει ασίκικα Πώς ξεκλειδώνει τα παραμύθια, τα δικά μας. Πώς κυβερνά το…
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, 1 Ξεκίνα από τα μεταλλεία στις απότομες πλαγιές ή απ’ την ισάδα των κάμπων με τις μυτερές τις γωνιές να ξαναβρείς το άπλωμα το βίαιο της λάβας…
Είμαι η Φρίντα. Με φωνάζουν κουτσοφρίντα, αλλά τους γράφω! Για την ακρίβεια τους ζωγραφίζω. Στα μπατζάκια μου ό,τι κι ας πούνε... Εγώ, είμαι εγώ! Κι εδώ, δίπλα μου είναι η…