Αλεξάνδρα Ζερβού: Το Requiem των πνιγμένων στη Μεσόγειο

Όλες τις μέρες, υφαίνεις μια πικρή συγγνώμη, να σαβανώσεις τα παλιά, να τα ζεστάνεις, μήπως κι εκκολαφθούν καινούργια λόγια, πιο ζυγισμένα και λιτά . Κι όμως, αυτή ξηλώνεται τις νύχτες…

1 Comment

Khedija Gadhoum, ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. Μετάφραση: Σάρα Θηλυκού

          Το σύνορο ο θρόμβος αίμα στη φλέβα του ποταμού.                                                   Το σύνορο λέει «σταμάτα» στον άνεμο, όμως                                                    ο άνεμος άλλη γλώσσα μιλά, και συνεχίζει.                                                                                                                                   Alberto Rios  …

0 Comments

Georges Bataille: Η απουσία του μύθου. Μετάφραση: Βασίλης Πανδής

Το πνεύμα που καθορίζει αυτήν την στιγμή του χρόνου αναπόφευκτα μαραζώνει – και, ολοκληρωτικά τεταμένο, ποθεί αυτόν τον μαρασμό. Ο μύθος και η πιθανότητα του μύθου διαλύονται: παραμένει μόνο ένα…

0 Comments

Λένα Καλαϊτζή – Οφλίδη, Σίμος Οφλίδης: Αγαπημένα  μου  χρυσόψαρα. 

Από παλιά είχε μανία με τα χρυσόψαρα ο Αγάπιος. Τα χάζευε και τα μελετούσε με τις ώρες. Στις φωτογραφίες από τις εγκυκλοπαίδιες. Στις λιμνούλες με τα συντριβάνια των πάρκων. Στους…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: Από τον Ακροκόρινθο στους αμπελώνες κάποιου Παραδείσου

   Θυμάσαι; Τα ματάκια σου γεμάτα απορία κοίταζαν τα πόδια εκείνων που πατούσαν το νοτισμένο χώμα από το πέρασμα μιας απογευματινής ανοιξιάτικης μπόρας.  Κούνησες χαρούμενο την ουρά σου, ‘είμαι κι…

0 Comments

António Ramos Rosa: Ένα ποίημα.  Μετάφραση από τα πορτογαλικά: Θεοδόσης Κοντάκης

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, 1   Ξεκίνα από τα μεταλλεία στις απότομες πλαγιές ή απ’ την ισάδα των κάμπων με τις μυτερές τις γωνιές να ξαναβρείς το άπλωμα το βίαιο της λάβας…

0 Comments