Νίκος Προσκεφαλάς: To τέλος του ήλιου
Ας τον δολοφονήσουμε λοιπόν τον ήλιο προτού ανέβει στο στερέωμα κι όλους σαν άχρηστα άχυρα μας κάψει Είναι η δολοφονία του η μόνη λύση να σωθούμε. Μια τσεκουριά αρκεί για…
Ας τον δολοφονήσουμε λοιπόν τον ήλιο προτού ανέβει στο στερέωμα κι όλους σαν άχρηστα άχυρα μας κάψει Είναι η δολοφονία του η μόνη λύση να σωθούμε. Μια τσεκουριά αρκεί για…
Αγαπητέ μου αναγνώστη, Θέλω να ξέρεις πως για σένα σκόνη στο σπίτι θα αιωρείται πιάτα θα μένουν στοίβες άπλυτα φτάνει στο λεωφορείο μία σελίδα απ΄ το βιβλίο να γυρίσεις…
Οι μεγάλοι έφευγαν πρωί-πρωί για τα κτήματα και γύριζαν αργά, μετά τη δύση του ήλιου. Η γιαγιά έμεινε με τα παιδιά στο σπίτι. Δυο του μεγάλου γιου, τρία της θυγατέρας…
Ποια γλάστρα να ποτίσω με το λίγο αίμα μου; Ποιο όνειρο να βυζάξω στα στήθη μου να μη γυρίσει βρικόλακας και σαρκοφάγα ανεμώνη; Σε ποιο έργο να δώσω τη λίγη…
(Ημερολόγιο μιας Μεγάλης Εβδομάδας) Ι. Allegro vivace (Αρχές Φθινοπώρου. Κι εγώ πιστή στις αγάπες μου. Είναι πολλές και μοιάζω άπιστη. Μα όλες τις θρέφει το αίμα μου, η κεντρική αρτηρία.…
στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του κόσμου Αυτό το Πάσχα σταυρώνεσαι Χριστέ μου σ’ ενός παιδιού το σώμα Ρίξε ένα βλέμμα στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του…
Τα βράδια συνήθως πίνω το κρασάκι μου σε ένα μπαρ απέναντι από την πολυκατοικία Νο 48Β της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η Πολυκατοικία Νο 48Β της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν η πρώτη πολυκατοικία…
Kουβαλώ την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλώ μέσα στην καρδιά μου) ποτέ δεν την αφήνω (όπου κι όπου πάω πας, αγάπη μου∙ και ό,τι αν κάνω είναι θέλημά σου,…
Άνοιξε ξανά, εσύ που έχεις τόσο πληγωθεί, εμπιστεύσου, διακινδύνευσε να πληγωθείς ξανά. Η αλήθεια είναι οδυνηρή αλλά όταν δεν σε σκοτώνει, σε γιατρεύει. Τα πολλά πικρά τραύματα που κρατά…
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός· καὶ μακάριος ὁ δοῦλος ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δὲ πάλιν ὃν…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Όπου ο Άχβαχ Χάνει την Ουρά του και ο Πουφ την Βρίσκει Ο Άχβαχ, ο γκρίζος γέρο γάιδαρος, στεκόταν ολομόναχος σε μια κατάξερη γωνιά του Δάσους, με…
Saturnia Pavoniella Την βρήκα φαρδιά πλατιά απλωμένη, με τα φτερά της μουσκεμένα στο ελάχιστο νερό που είχε μείνει στον πυθμένα του κουβά. «Μπα την καημένη» σκέφτηκα. «Σίγουρα είναι…