Σταυρούλα Γιώτη: ένα ποίημα
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ Συνομιλώντας με τη Μαρία Βυθίζομαι Σε μια θάλασσα από λέξεις. Με μουσκεύουν ως τα βάθη μου. Το βρεγμένο χώμα απορροφά κάθε αδιέξοδο. Σπάω το χρόνο Σε χιλιάδες γυαλιστερά…
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ Συνομιλώντας με τη Μαρία Βυθίζομαι Σε μια θάλασσα από λέξεις. Με μουσκεύουν ως τα βάθη μου. Το βρεγμένο χώμα απορροφά κάθε αδιέξοδο. Σπάω το χρόνο Σε χιλιάδες γυαλιστερά…
Σχ. 1 ΚΛ. Δε θα ντραπώ να πω τ’ αντίθετα σ’ όσα πολλά προηγουμένως είπα, σύμφωνα μ’ όσα απαιτούσε η περίσταση.2 …
Aυτά που δεν σου είπα «Δεν μπορώ να συνεχίσω. Θα συνεχίσω» …
(…) Σ’ αυτό το σημείο, η Αλίκη ανησύχησε λίγο γιατί άκουσε κάτι σαν ξεφύσημα ατμομηχανής στο δάσος κοντά τους, και φοβήθηκε μήπως ο ήχος προερχόταν από κανένα άγριο θηρίο. «Υπάρχουν…
Ο άνθρωπος και η θάλασσα Άνθρωπε λεύτερε τη θάλασσα θε ν' αγαπάς για πάντα! Καθρέφτης σου είν' η θάλασσα που βλέπεις την ψυχή σου Στ΄ ατέλειωτο ξετύλιγμα του…
Poema à Boca Fechada Ποίημα με Σφραγισμένο Στόμα Μα δεν θα πω: Πως η σιωπή με φιμώνει και με πνίγει. Σιωπηλός είμαι, σιωπηλός θα παραμείνω Αφού η γλώσσα…
Ο ΠΙΕΡΟΤΟΣ Με κουπιά ο πιερότος διασχίζει τη νύχτα φοράει λευκά τα δάχτυλα φέγγουν τρυπάν το σκοτάδι. Το φεγγάρι ασημένιο στόμα του λέει «μη ξοδέψεις άλλη ψυχή, άλλο γράμμα…
ΑΔΙΑΧΩΡΗΤΟ Το κελί σου, ασφυκτικά γεμάτο αναπνοές, κουβαριασμένες αφηγήσεις, γόρδιους δεσμούς, με κόμπους και ξεφτίσματα. Τοίχοι γερτοί, κατάστικτοι, όλο επετείους κι ονόματα. Κι όμως, σου επέτρεψαν εκείνο το…
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ Κάθε φορά που μισανοίγει απ’ τον αέρα η πόρτα άλλη η εικόνα πίσω της Τη μια φορά ένα τασάκι με αποτσίγαρα την άλλη μια άδεια…
ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ Στην Αθηνά μου Το κόκκινο πλοίο που σ’ όλη τη ζωή περίμενες Ποτέ δεν ήρθε να σε πάρει Τώρα μονάχη σου…
στην αρχαία λύρα της Α.Μ. ω πόσος πόνος σύγχρονη Ελευσίνα σε κρηπιδώνει ανυπόδητος στη γη της Ελευσίνας; άξιος Πύλης νια Περσεφόνη την αγκαλιά…
Δέκατη πέμπτη μέρα Στο άγγιγμα του έρωτα. Οι πιο ωραίες ώρες, οι πιο όμορφες στιγμές, οι πιο έντονες μέρες, και μήνες με μουσική· οι πιο φρικτές καραντίνες, οι βασανιστικές…