Αρχοντούλα Διαβάτη: τρία ποιήματα
Ο ΠΙΟ Δεν γράφουν ποιήματα και είναι οι ίδιοι ποίημα: Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό με ανατροπή στο τέλος. Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν και αναφέρονται σ’αυτούς στον…
Ο ΠΙΟ Δεν γράφουν ποιήματα και είναι οι ίδιοι ποίημα: Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό με ανατροπή στο τέλος. Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν και αναφέρονται σ’αυτούς στον…
Πώς να εξημερώσεις ένα ζευγάρι καινούργιες παντόφλες μην τις κρατάς μαζί μην επιτρέπεις να μιλούν μεταξύ τους μπορεί να φτιάξουν ένα σωματείο μην τις αφήνεις στιγμή κοντά σ'…
Ακαταπαύστως Αδιαλείπτως βαδίζουμε σε σπείρα ατέρμονος κοχλία. Χλωμά, παγωμένα φεγγάρια φρουροί της νύχτας σε κήπους αγαπημένων, ικέτες εκπλήρωσης παλιών και νέων προσδοκιών. Σε αχαρτογράφητους κινούμαστε δρόμους ακαταπαύστως. Κόκκινοι…
Τρεις μέρες τώρα η κυρά Ευθυμία πηγαίνει πέρα δώθε στην αυλή. Φυσά και ξεφυσά μονολογώντας «όφου και ίντα πάθαμε!» Κατά διαστήματα κάθεται κάτω από την κρεβατίνα και κρατά το κεφάλι…
ΒΕΝΤΑΛΙΑ Εξαπτερυγούσαν, αλαφροπετούσαν οι βεντάλιες-λέξεις και δοξολογούσαν. Αλαφροπετούσαν μ’ ανοικτή βεντάλια ωσάν περιστέρια﮲ σφρίγος και ζωντάνια. Γλυκοχάραζε﮲ ήλιος πέρα στις συστάδες άσπριζε τη νύχτα﮲ αίφνης ανεράδες. …
Μαγιάτικα Μάγισσες και μαΐστρες νυχτιάτικα στήσαν χορό με επωδές και ξόρκια, φίλτρα κι αμποδέματα της αγελάδας το αίμα, το γάλα του φεγγαριού πίνουν και βρίζουν, κοροϊδεύουν και ασχημονούν η…
Τον πατέρα τον γιορτάζαμε την 28η Οκτωβρίου. Γιορτάζαμε την ονομαστική του εορτή. «Δημοσθένης, είναι αρχαίο ελληνικό όνομα», έλεγε ο πατέρας, «δεν έχω καμιά δουλειά να γιορτάζω με τον Άγιο Δημήτριο»…
salon du livre 2016 στο παρίσι ερωτεύτηκα τον Μισέλ τον ταξιτζή ύστερα τον Γιουσούφ τον ρεσεψιονίστα, μερικούς ποιητές, έναν μεταφραστή, αυτός πολύ καλός δύο πρεσβευτές. όλοι τους επισκέπτες…
Ο Οδυσσέας ιστορώντας στον Αλκίνοο, τον βασιλιά των Φαιάκων, τις περιπέτειές του από τη στιγμή που άφησε την κατακτημένη Τροία, διηγείται ότι μετά τη χώρα των Λαιστρυγόνων έφθασε μαζί με…
Κοιτάζω το ρολόι μου. Είναι σταματημένο στις 9 και 4 λεπτά. Η ώρα είναι σίγουρα περασμένες 11, μπορεί και 12, και το φοράω ακόμη. Ο Paulo Coelho έλεγε πως ακόμα…
Τους είδα με την άκρη του ματιού, ανεβαίνοντας με τη μηχανή στην καθημερινή διαδρομή για το βουνό και το βλέμμα μου παγιδεύτηκε ακαριαία. Στην πραγματικότητα ήταν ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα…