Η γλώσσα ακουμπάει στον ουρανίσκο, δυο υγρά σύμφωνα, πλευρικά και παλλόμενα. Ένα λαίμαργο και ένα τραγανό -και το πιο ηχηρό φωνήεν- κολυμπούν μέσα στην στοματική του κοιλότητα. Κάποιες φορές της…
Την ώρα που στα φανάρια των Αγγελάκη και Τσιμισκή ο Α σφίγγει το κοντάρι του υαλοκαθαριστήρα και περιμένει το κόκκινο την ώρα που σε ένα δωμάτιο του ΑΧΕΠΑ ο Π…
Οι μουντζούρες στη σελίδα μπροστά μου Φιμωμένες, ανάρμοστες λέξεις, Παρατημένα, άπλυτα ρούχα, Θα φορεθούν λέω Σ’ άλλες περιστάσεις, Λιγότερο υπάκουες, Λιγότερο παραιτημένες. Σκουντουφλάω πάνω Στα γνώριμα χάσματα, Στο κουτσό της…
Βαθύ ποτάμι η μνήμη Στην αρχαία κοίτη στο υπέδαφος ρέει Προς τα πίσω πορεία αντίστροφη στο μεγάλο βουερό της ζωής ποταμό . Απορείς με το θαύμα Στην αέναη κίνηση ανταγωνιστές…
Σμύρνης καὶ Πόντου καὶ Μικρᾶς Ἀσίας τρῶν τὰ μελίκοκκα τοῦ μπαρμπα-Γιάννη κωλοφωτιὲς μαρίδα παιδομάνι γωνία Βουκαμβίλιας κι Ἀκακίας. Μπαχάρια ρίχνει τώρα ἡ κυρα-Ὄλγα καὶ ἡ παχιὰ τοῦ Καύκασου ἡ…
Εξαπίνης Ακίνητη παρακολουθώ το σκοτάδι ύπουλο να διεισδύει στον χώρο μου και να τον καταλαμβάνει απωθώντας εξασθενημένο το φως προς το ανοιχτό παράθυρο Ο Σαγκάλ προφταίνει και δραπετεύει ιπτάμενος…
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ1 ΠΑ VII,465 Το χώμα είναι νιόσκαφτο κι εκεί, πάνω στο μέτωπο της στήλης, σαλεύουνε τα φύλλα των μισομαραμένων στεφανιών. Ας ξεδιακρίνουμε, οδοιπόρε, αυτά που ’ναι γραμμένα και το…
Ο μαρκήσιος ανεβαίνοντας δυο-δυο τα σκαλοπάτια μιας μικρής απόμερης σκάλας, πήγε ο ίδιος να εγκαταστήσει τον ήρωά μας σε μια συμπαθητική σοφίτα που έβλεπε στον απέραντο κήπο του μεγάρου.…
Άλλη μια κι άλλη μια και άλλη μία Κι άλλη μια δύση ακόμη κι ανατολή, Η ίδια κι όμως διάφορη, διάφορη και ίδια, Όπως τη βλέπω τώρα στα στερνά μου…
Αληθινά παράξενος ο γέροντας: στέκει ακίνητος στις όχθες του Καΰστρου και ψιθυρίζει πως «τὰ πάντα ῥεῖ» κι ότι κανείς δεν μπαίνει δυο φορές στο ίδιο ποτάμι. Μα εμείς, που από…
Ο καπετάνιος φώναξε «Μηχανές στο φουλ» Μαύρος καπνός γέμισε αίθριο ουρανό Φουγάρο περήφανο διαφεντεύει Πρωινό ήρεμο κοντά στις δέκα Σφυρίχτρα ξάφνιασε Νωχελικοί γλάροι Ναύτες κι επιβάτες στο πόστο Τεντωμένα παλαμάρια…
Σε βρήκα και σε μάζεψα. Υγρό σε πήρα από το χώμα πριν γίνεις πάλι ένα με το δάσος. Χάθηκες δεν ξέρω πώς γιατί και πότε κι έτσι φαντάστηκα τις περιπέτειές σου ιστορίες…
