Κομψὰ ἡ νύχτα ὑφάσματα                              φοράει στὸ σεργιάνι της…     Φεγγαρόφως σὲ ὀπὲς δαντέλας                           τοῦ Σεπτεμβρίου…

Χτένες, χιλιάδες χτένες γιά μαλλιά μαῦρα, ξανθά καί καστανά, μαλλιά κοριτσιῶν κι εὔχυμων γυναικῶν, λευκά μαλλιά γιαγιάδων. Χτένες κοκάλινες γυαλιστερές μέ ἀλαβάστρινες λαβές κι ἄλλες φθηνές συρμάτινες φθαρμένες πού ἄλλοτε…

ΕΛΛΗΝΙΑΔΑ   Αγαπητοί συνέλληνες, συνάδελφοι και φίλοι,   συνοδοιπόροι ποιητές στο δρόμο της Ανάγκης, ήρθεν η ώρα κι ο καιρός να μας δοθούν εκείνα, που μέχρι χτες πιστεύαμε πως χάθηκαν…

Όχι, είμαι καλά Και το «λυρικό Εγώ» μου καλά είναι και αυτό Δεν κάνουμε πια επίκληση στην Λογική των Διαφωτιστών Δεν λέμε «σκέφτομαι άρα υπάρχω» Μας μέθυσες, Μανωλάκη Καντ στα…

Τ’ αγόρια   Τα νεογέννητα αγόρια, πολύ περσότερο απ’ τα κορίτσια, σκούζουν συνήθως γοερά μόλις προβάλλουνε στο φως, ίσως σαν πιο αδύναμα, σαν πιο εκτεθειμένα, πιο ευάλωτα, ακόμα κι αν…

        Ο ΠΙΟ Δεν γράφουν ποιήματα και είναι οι ίδιοι ποίημα: Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό με ανατροπή στο τέλος. Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν και αναφέρονται σ’αυτούς στον…

Ακαταπαύστως   Αδιαλείπτως βαδίζουμε σε σπείρα ατέρμονος κοχλία. Χλωμά, παγωμένα φεγγάρια φρουροί της νύχτας σε κήπους αγαπημένων, ικέτες εκπλήρωσης παλιών και νέων προσδοκιών. Σε αχαρτογράφητους κινούμαστε δρόμους ακαταπαύστως.   Κόκκινοι…

ΒΕΝΤΑΛΙΑ                Εξαπτερυγούσαν, αλαφροπετούσαν οι βεντάλιες-λέξεις και δοξολογούσαν. Αλαφροπετούσαν μ’ ανοικτή βεντάλια ωσάν περιστέρια﮲ σφρίγος και ζωντάνια.   Γλυκοχάραζε﮲ ήλιος πέρα στις συστάδες άσπριζε τη νύχτα﮲ αίφνης ανεράδες.                 …