Τα ελαττώματά μας, μας κάνουν γελοίους και δυστυχείς Ο Μενάλκας1 κατεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του, ανοίγει την πόρτα του για να βγει και την ξανακλείνει. Συνειδητοποιεί ότι φοράει…
Το σπίτι σιωπηλό διαπλέει τη νύχτα. Κυλάει στα νερά της μνήμης σπρωγμένο από τη βαθιά βουή των δέντρων. Κορμοί, κλαδιά κι ένας ψίθυρος μες στα βογγητά τους. Ακούς; σου λέει.…
Στους γονείς μου Κάπου…
Πώς να τρυγήσω την καρδιά σου; Πάντα με τη στολή του μελισσοκόμου; Αδιαπέραστη! Κι αυτή η μάσκα από τούλι οδηγεί με μαεστρία στη σύγχυση. Οι φράσεις με επικίνδυνα ακροβατικά αναζητούν…
Ξημέρωμα στην Αττική Μνήμη Αλέξη Τραϊανού Βρισκόμασταν στην μέση της νύχτας, και οι δρόμοι απλώνονταν άδειοι στα μάτια μας και τους πλαϊνούς καθρέπτες. Κουρασμένοι από την ξερή ζέστη της…
Η γυναίκα και το κρασί Η γυναίκα χωμένη κάτω από τη λάμπα ώρα προσπαθεί να περάσει την κλωστή πετάει το βελόνι με θυμό αρπάζει απ’ το ντουλάπι τη φιάλη…
Τον είδα να κάθεται έξω απ το καφενείο. Στην αρχή δεν του έδωσα σημασία. Περίμενα την μάνα μου, πίστευα ότι θ αργούσε κι έτσι κάθισα στο διπλανό τραπέζι να πιω…
Περνάω πάλι απ' το νησί σου Χαμένη αγάπη, Μερα που τελείωσε, πριν φτάσει το σούρουπο. Η αύρα σου δε μπόρεσε να με δροσίσει. Σπαρμένα τα λιοδεντρα σου, στο άγριο τοπίο…
Σχ. 1 ΄Ετσι εκείνοι2 μάχονταν· κι ο σάλαγος από τα σιδερένια όπλα στο χάλκινο3 έφθανε ουρανό μέσ’ από τον απέραντο αιθέρα. Και τ’ άλογα του εγγονού τού Αιακού,4 που ήτανε…
Εισαγωγικό σημείωμα Στο κείμενο αυτό μιλάει ο πατέρας Βίκτωρ Ουγκώ. Ένας πατέρας εξαιρετικά άτυχος. Μετά τον πρώτο του γιό Λεοπόλδο που πεθαίνει βρέφος, λιγότερο από ενός έτους, πνίγεται στον…
Η τελειότητα, αρμονία του μέσα και του έξω Ήθελα να μετρήσω τον κόσμο, με χέρια ανοιχτά, Όμως μπορεί το όνειρο ν' αποτελεί το μέτρο των πάντων; Το όνειρο,…
Απόγευμα Ο ήλιος με παρατάει νωρίτερα τώρα Μα εγώ Θέλω τόσο να ζήσω, χωρίς δικαιολογία ή εντολή Α! Μεσημέρι... Το καλωσόρισμα, κι εμείς όρθιοι υπό την πίεση του βάρους των…
